FA Women's Super League

De bedoeling was om in 2010 al te starten met de competitie, maar vanwege de kredietcrisis werd de start met één jaar uitgesteld. Clubs konden zich aanmelden bij de FA, die uiteindelijk acht teams koos. Van de twaalf clubs in de toenmalige Women's Premier League stelden tien clubs zich kandidaat: Arsenal, Birmingham City, Bristol Academy WFC, Chelsea, Doncaster Belles, Everton, Leeds Carnegie, Millwall, Nottingham Forest en Sunderland. Premier League clubs Blackburn Rovers en Watford meldden zich niet aan voor de competitie.

Leeds Carnegie trok zich echter al snel terug, van de overgebleven negen clubs kregen er zes een licentie voor de nieuwe Super League: Arsenal, Birmingham, Bristol, Chelsea, Doncaster en Everton. Millwall, Nottingham Forest en Sunderland (nochtans vijfde in het seizoen voordien) werden niet weerhouden.

Naast de topklassers stelden ook Barnet, Colchester United, Leicester City, Lincoln, Liverpool en Newcastle United zich kandidaat voor de WSL. Lincoln en Liverpool hadden meteen beet, van de anderen zou tot nader order (2016) enkel Barnet zich ook bij de elite scharen.

De structuur van de WSL werd al meermaals aangepast aan het groeiende aantal ploegen. Was er in het begin maar één afdeling met acht ploegen, dan zorgde de creatie van een tweede afdeling al voor een instroom van tien extra teams. Mondjesmaat worden nog teams toegevoegd: in 2014 en 2015 namen 18 teams deel (8+10), in 2016 19 (9+10) en de halve competitie van 2017 wordt al met 20 teams afgewerkt (10+10). De WSL verwacht de eerste winterjaargang met 21 teams aan te vatten (10+11).

Het systeem was enigszins afgekeken van het Amerikaanse Women's Professional Soccer. In eerste instantie zouden de beste vier spelers van elk team 20.000 pond per seizoen gaan verdienen, maar later werd dat teruggebracht tot een aantal topspelers die een contract zouden krijgen met een bedrag dat tien keer zo laag wordt als dat in de VS.