Witkeeldaggekko

De witkeeldaggekko is te herkennen aan de gele tot oranje kop, blauwe oogomgeving en het verder bruingrijze lijf zonder tekening; soms enkele donkere vlekjes op de rug en meestal een donkere tot zwarte staart. In de paartijd hebben de mannetjes een felblauwe streep langs de zijkant van de kop, maar ook vrouwtjes kunnen deze kleur hebben. De gekko bereikt een lichaamslengte tot 12 centimeter inclusief staart. Zoals vrijwel alle gekko's heeft deze soort geen oogleden maar wel lamellae, de bekende kleefkussentjes onder de tenen waarmee het dier over glas kan lopen. Bij deze soort zijn deze echter zo klein dat men ze alleen onder een microscoop kan zien; ze zitten vlak bij het uiteinde langs de nagel.

Deze gekko is overdag actief en houdt van warme en droge omgevingen, waarbij de mens niet wordt geschuwd. Deze soort komt ook voor in huizen en tuinen, wijngaarden en steenhopen om tussen stenen op insecten te jagen en wordt als onschadelijk en zelfs als bijzonder nuttig gezien. Het voedsel bestaat uit kleine ongewervelden zoals insecten en spinnen. Het is een klimmende soort die bij bedreiging snel in een spleet schiet. Door zich vervolgens een beetje te draaien komt de gekko muurvast te zitten.

De witkeeldaggekko leeft in het grootste deel van Midden-Amerika, van Colombia tot de Antillen en het hele Caribisch gebied, ook op Cuba. De soort komt ook voor in de zuidpunt van de Amerikaanse staat Florida, maar daar is de gekko uitgezet. De soort kan worden aangetroffen van zeeniveau tot een hoogte van 1000 meter boven zeeniveau.

De wetenschappelijk naam van de soort werd in 1836 als Gymnodactylus albogularis gepubliceerd door André Marie Constant Duméril & Gabriel Bibron.