Wil Lust

Willy Lust is waarschijnlijk een van de jongste Nederlandse atletes geweest die met succes aan een groot internationaal seniorentoernooi hebben deelgenomen. Want reeds als achttienjarige was zij present bij de Europese kampioenschappen in Brussel in 1950, waar zij met een sprong van 5,63 m bij het verspringen prompt een zilveren medaille veroverde.

Het hoogtepunt van haar veel te korte atletiekcarrière was haar uitzending naar de Olympische Spelen in Helsinki in 1952. Bij het verspringen eindigde Willy Lust na een hard duel als vijfde met een sprong van 5,81, een persoonlijk record. Daarnaast nam zij deel aan de 4 x 100 m estafette. Samen met Gré de Jongh, Nel Büch en Puck van Duyne-Brouwer vestigde zij in de series in 47,1 s een nationaal record. In de finale werd de ploeg in 47,8 echter zesde en laatste. Op het derde nummer waarvoor zij aantrad, de 80 m horden, sneuvelde zij in de series.

De omstandigheden waaronder in de jaren na de Tweede Wereldoorlog topsport werd bedreven, weken aanzienlijk af van die van tegenwoordig. Wil Lust had een volledige baan (toen nog 48 uur per week, inclusief de zaterdagochtend) als telefoniste bij Albert Heijn. Toen al in een vroeg stadium vast stond, dat zij een van de zekere kandidaten was voor Helsinki, mocht zij van haar werkgever op trainingsdagen een half uur eerder naar huis. Huisbaas Verkade regelde dat Wil, ook als de voetballers recht hadden op het sportveld, in elk geval kon trainen. Daarmee is alles wat er over ‘sponsoring’ te vertellen valt wel gezegd.

In 1954 kwam er door haar emigratie naar Australië een einde aan de atletiekloopbaan van de Zaanse, inmiddels door haar huwelijk Wil Posma-Lust geheten. Op haar conduitestaat prijkten toen, naast de reeds genoemde prestaties, een nationaal vijfkamprecord, twee nationale vijfkamp- en twee nationale verspringtitels.

Sinds 3 oktober 2003 draagt de atletiekaccommodatie in Zaandam haar naam.

Op 2 juli 2008 ontving Willy Lust van burgemeester Geke Faber de sportpenning van de gemeente Zaanstad voor haar sportprestaties tussen 1950 en 1954. Dit vond plaats tijdens een bezoek, dat zij met enkele vrienden en vriendinnen uit haar glorietijd en met haar dochter en zuster maakte aan de baan van AV Zaanland. Willy Lust, die aangedaan was door de warme ontvangst en door de aanblik van haar naam bij de poort en op het clubgebouw, toerde vervolgens nog een aantal dagen door Europa om daarna weer terug te keren naar waar ze in 1954 naartoe emigreerde, Queensland in Australië, in de buurt van Cairns.[1]