Westkappelse Zeedijk
De Westkappelse Zeedijk is een vijf kilometer lange zeewering die het eiland Walcheren ter hoogte van de plaats Westkapelle tegen de zee beschermt. Over de dijk loopt de N287. Het kustverdedigingswerk is sinds 1988 op deltahoogte.
Een eerste dijk is ter plaatse aangelegd nadat in de vijftiende eeuw de Westkaap, een duingebied, door de zee was weggeslagen. Sinds die tijd is deze zwakke plek in de duinen aan de kust altijd bedijkt geweest. Het is geen 'groene' dijk; de constructie is afgedekt met een laag asfalt. Het oppervlak van de waterkering bestaat verder vooral uit blokken basaltsteen die door hun gewicht, hardheid en speciale vorm de kracht van de zee goed kunnen weerstaan. Dit materiaal is bij de aanleg van de Zuiderzeewerken en de Deltawerken veel gebruikt.
Tweede Wereldoorlog
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de dijk op 3 en 29 oktober 1944 door Britse bommenwerpers gebombardeerd. Het resultaat was een gat van ruim 150 meter breed. Het binnendringende zeewater verwoestte het dorp Westkapelle en overstroomde vrijwel geheel Walcheren. De bombardementen werden uitgevoerd om Duitse troepen van Walcheren te verdrijven en de Scheldemonding te veroveren. Alleen zo kon de haven van Antwerpen veilig worden gebruikt voor de bevoorrading van de geallieerde troepen die Duitsland moesten gaan bezetten.
1953
Bij de stormvloed van 1953 hield de inmiddels herstelde dijk stand en bleef het eiland Walcheren voor een nieuwe ramp behoed.