West-Surinameplan

Het West-Surinameplan was een economisch ontwikkelingsproject in het westen van Suriname.

Het plan voor een dam in de Kabalebo staat al ingetekend op deze kaart van de CIA.

Het plan behelst onder meer het winnen van bauxiet in het Bakhuisgebergte, het bouwen van stuwdammen en waterkrachtcentrales in de Kabaleborivier nabij Avanavero (het Kabaleboproject) en in de Nickerierivier (het Stondansieproject), en het aanleggen van een overslaghaven in Apoera. Geestelijk vader van het project was de voormalige Surinaamse minister van opbouw Frank Essed.

Met een deel van het geld dat Nederland aan Suriname bij de onafhankelijkheid van Nederland in 1975 ter beschikking had gesteld op grond van een integraal ontwikkelingsplan, werd begonnen aan de uitvoering van het West-Surinameplan. In het kader van dit plan werd van 1976 tot 1978 een 80 kilometer lange spoorweg aangelegd, van het Indianendorp Apoera naar het Bakhuisgebergte ten behoeve van bauxietwinning. Het personeel van de aannemers van deze spoorlijn verbleef in het speciaal aangelegde Kamp 52.

Na de Sergeantencoup van 1980 en het bevriezen van de financiering door Nederland, is het project uiteindelijk gestaakt, waardoor de spoorweg nooit is gebruikt. Al in een eerder stadium was duidelijk dat uitvoering van het project door onder andere gedaalde prijzen van bauxiet op de wereldmarkt waarschijnlijk verliesgevend zou worden. De laatste jaren wordt door maatschappijen als BHP Billiton weer belangstelling getoond voor de bauxiet in het Bakhuisgebergte.