Watersnood van 1014

De Watersnood van 1014, die plaatsvond op 28 september 1014, resulteerde in wat zeer waarschijnlijk de eerste doorbraak van de vrijwel gesloten kustlijn van de Lage Landen is geweest.

De watersnood trof eerst de Engelse kust, zodanig dat het zeewater ver het land binnendringt. In de avond trof de watersnood Vlaanderen en het zuidelijke deel van Nederland.

Volgens bronnen uit die tijd heeft met name het toenmalige eiland Walcheren zware schade geleden. Het herstel moet uitzonderlijk veel tijd hebben gekost. De kroniek van de abdij van Quedlinburg in Saksen (tegenwoordig Saksen-Anhalt) maakt melding van duizenden doden.

De overstromingen richtten ook aan de westkust van Groot-Brittannië schade aan. Willem van Malmesbury maakt in de Angelsaksische kroniek melding van "A tidal wave... grew to an astonishing size such as the memory of man cannot parallel, so as to submerge villages many miles inland and overwhelm and drown their inhabitants." Er zijn ook in Noord-Amerika aanwijzigingen gevonden van een overstroming in 1014. Mogelijk is deze overstroming geen stormvloed, maar een tsunami geweest.