Walraad van Nassau-Ottweiler
Walraad van Nassau-Ottweiler (Slot Saarbrücken, 7 november 1656[1][2] - Ottweiler, 15 januari 1705)[1][2][3] was officier in het keizerlijke leger, generaal in het Staatse en Engelse leger, en gouverneur van Nijmegen. Hij stamt uit het Huis Nassau-Ottweiler.
Walraad van Nassau-Ottweiler
| ||
Regeerperiode | 1695-1705 | |
Militaire informatie | ||
Rang | Commandant 1671 Kapitein 1676 Kolonel 1681 Generaal-majoor 1690 Luitenant-generaal 1694 | |
Huis | Nassau-Ottweiler | |
Vader | Johan Lodewijk van Nassau-Ottweiler | |
Moeder | Dorothea Catharina van Palts-Birkenfeld-Bischweiler | |
Geboren | 7 november 1656 Slot Saarbrücken | |
Gestorven | 15 januari 1705 Ottweiler | |
Begraven | Evangelische Stadskerk, Ottweiler | |
Religie | Luthers | |
Het wapen van de Walramse Linie sinds 1660 |
Biografie
Walraad was de derde zoon van graaf Johan Lodewijk van Nassau-Ottweiler en Dorothea Catharina van Palts-Birkenfeld-Bischweiler,[1][2][3] dochter van paltsgraaf Christiaan I van Palts-Birkenfeld-Bischweiler en Magdalena Catharina van Palts-Zweibrücken.[2][3]
Walraad werd in 1671 commandant in het keizerlijke Regiment Marquis de Grana. Hij nam deel aan de oorlog tegen Frankrijk.
Walraad trad in Staatse dienst en werd op 3 november 1676 kapitein van de lijfwacht van stadhouder Willem III.[3] Hij werd in 1681 bevorderd tot kolonel.[3]
In 1685 was Walraad kolonel van het kreitsregiment. Hij trok naar Hongarije voor de strijd tegen de Turken.
Walraad kreeg op 26 mei 1690 een Engelse commissie als generaal-majoor en op 24 oktober 1694 als luitenant-generaal der infanterie.[3] In 1699 werd hij ook luitenant-generaal der Staatse infanterie.[3] In 1701 werd hij kolonel van het regiment gardes te voet.[3]
In 1695 werd Walraad benoemd tot gouverneur van Nijmegen.[3]
Walraad overleed aan de pokken en werd begraven in de Evangelische Stadskerk te Ottweiler.[3] Daar bevindt zich een grafmonument voor hem.[3]
Walraad was ongehuwd en had geen kinderen.
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
Voetnoten
|