Walraad van Nassau-Ottweiler

Walraad was de derde zoon van graaf Johan Lodewijk van Nassau-Ottweiler en Dorothea Catharina van Palts-Birkenfeld-Bischweiler,[1][2][3] dochter van paltsgraaf Christiaan I van Palts-Birkenfeld-Bischweiler en Magdalena Catharina van Palts-Zweibrücken.[2][3]

Walraad werd in 1671 commandant in het keizerlijke Regiment Marquis de Grana. Hij nam deel aan de oorlog tegen Frankrijk.

Walraad trad in Staatse dienst en werd op 3 november 1676 kapitein van de lijfwacht van stadhouder Willem III.[3] Hij werd in 1681 bevorderd tot kolonel.[3]

In 1685 was Walraad kolonel van het kreitsregiment. Hij trok naar Hongarije voor de strijd tegen de Turken.

Walraad kreeg op 26 mei 1690 een Engelse commissie als generaal-majoor en op 24 oktober 1694 als luitenant-generaal der infanterie.[3] In 1699 werd hij ook luitenant-generaal der Staatse infanterie.[3] In 1701 werd hij kolonel van het regiment gardes te voet.[3]

In 1695 werd Walraad benoemd tot gouverneur van Nijmegen.[3]

Walraad overleed aan de pokken en werd begraven in de Evangelische Stadskerk te Ottweiler.[3] Daar bevindt zich een grafmonument voor hem.[3]

Walraad was ongehuwd en had geen kinderen.

• (de) Walraad in de Saarlandse Biografieën.