Wallichs fazant

Het is de enige fazantensoort waarbij de haan vrijwel hetzelfde gekleurd en getekend is als de hen.

Het woongebied van deze eerder merkwaardige dan fraaie fazantensoort omvat de Himalaya, van Kasjmir tot Nepal en Sikkim, waar hij op 1400 tot 3000 m boven de zeespiegel 's zomers rondscharrelt en 's winters de dalen in trekt tot soms 950 m, teneinde aan voedsel te komen.

Wallichs fazant is goed tegen de kou bestand, zoals zoveel hoendersoorten die het Himalayagebied verblijven. Deze fazant mijdt echter vochtige gebieden. Het leefgebied bestaat uit rotsig terrein met struikgewas, lang gras en hier en daar een groepjes bomen.

Gedurende het winterseizoen leeft Wallichs fazant in koppels van 9-16 stuks, maar zodra de paartijd nadert zonderen paartjes zich af; de balts is een echte zijbalts, zoals dat genoemd wordt, zonder verheffing van lichaam of vleugelsgeruis, dus ook al niet erg spectaculair. In april-juni nestelt de hen op 1700-3000 meter hoogte op de bodem onder een struik, of achter een steenhoop.

Het leefgebied van de Wallichs fazant wordt aangetast door de bevolkingsaanwas in de Himalaya. Steeds meer leefgebied wordt gebruikt als begrazingsgebied voor vee of voor de winning van brandhout. Daarnaast is er jacht op deze fazant. Daarom staat deze soort als "kwetsbaar" op de internationale Rode Lijst van de IUCN.[1]

In de volière zijn de paren vreedzaam, maar bij de samenstelling van een nieuw paar, moet de fokker opletten, dat het niet tot heftige vechtpartijen komt, zodat tijdelijke onderbrenging van iedere vogel in een naburig buiten- en binnenvolière noodzakelijk is. Een oude hen valt ook weleens een nieuwe haan aan, men zij dus voorzichtig gedurende de eerste dagen, ook in de herfst.

• 
  Hen
• 
  Haan