Wachten op Godot

Het vertelt het verhaal van twee vrienden, Vladimir en Estragon (van wie beweerd wordt dat hun dialogen gebaseerd zijn op die tussen Beckett en Suzanne, met wie hij een kameraadschappelijke verhouding had).

Vladimir en Estragon wachten op Godot, op een onbepaalde plek, met als enige herkenningspunt een boom (die het verstrijken van de tijd aangeeft). De tijd is ook onbepaald, de tweede akte wordt geïntroduceerd als "volgende dag", maar het is onduidelijk hoe lang Vladimir en Estragon al wachten op Godot. Dat kan twee dagen zijn, maar ook hun hele leven (meer dan 50 jaar).

Tijdens het wachten voeren zij bizarre conversaties. Zij maken in de eerste akte kennis met Lucky en Pozzo, die in de tweede akte opnieuw langskomen. Pozzo is welgesteld en Lucky is zijn lijfeigene. Pozzo vernedert Lucky, tot afgrijzen van Vladimir en Estragon. Uiteindelijk vertrekken deze personages en komt een jongen melden dat Godot vandaag niet komt, maar morgen zeker wel.

De tweede dag herinneren de personages zich de eerste niet zo goed, maar er zijn wel kleine nuances: de boom schiet blad en Pozzo is blind.

We onderscheiden vijf actieve personages in dit verhaal: twee duo's en een enkeling.

Vladimir

De intellectueel en estheticus. Hij schijnt meer te weten dan Estragon, is lang en mager maar is enorm gehecht aan Estragon.

Estragon

Hij is zinnelijk, kort en dik, soms wat verwijfd en heeft soms last van capriolen. Dan wil hij Vladimir plotseling verlaten, maar uiteindelijk bedenkt hij zich altijd weer.

Lucky

Werkt voor Pozzo. Laat zich vernederen en doet altijd wat hem gevraagd wordt. Hij valt voortdurend in slaap.

Pozzo

Eigenaar van Lucky. Vernedert Lucky constant en heeft zijn hulp nodig voor de onbenulligste dingen.

Een jongen

Hij komt dagelijks melden dat mijnheer Godot vandaag niet komt, maar morgen zeker zal komen.

Het is onduidelijk wie Godot nu is. Er zijn theorieën dat Godot gebaseerd is op God (God-ot), maar hier wordt aan getwijfeld aangezien het stuk geschreven is in het Frans en Dieu (het Franse woord voor God) niet erg veel gelijkenissen toont met Godot.

Vladimir en Estragon wachten op Godot omdat hij hen zal verlossen, antwoorden zal geven, hen zal verlichten. Godot kan dus ook staan voor zingeving. Vladimir en Estragon wachten op Godot die zin zal komen geven aan hun leven (Wachten op Godot is, zolang ze op hem wachten, de enige zin in hun leven, zonder dat wachten zou het zinloos zijn, al is het nu ook zinloos). Misschien wilde Beckett gewoon duidelijk maken dat het leven zinloos is, en dat men er zelf zin aan dient te geven, hoe zinloos of absurd de hele zaak ook is.

Een andere opvatting zou dus kunnen zijn dat Godot het object voorstelt dat, door de aandacht van de wachtenden op zich te vestigen, de handeling van het wachten zelf op afstand van het bewustzijn plaatst. De ondraaglijkheid van het wachten kan dankzij het veronderstelde bestaan van een Godot geweten worden aan diens uitblijven, in plaats van aan de onverdraaglijkheid per se van een handeling (het wachten) die deze benaming nauwelijks waardig is.

Het stuk is geschreven in dialoogvorm. Ook zijn er kleine aanwijzingen van wat de personages doen. Het is een toneelscript. Het is geschreven in de tegenwoordige tijd. De personages communiceren met korte simpele zinnetjes.

Wachten op Godot wordt thans algemeen beschouwd als een der hoogtepunten uit de Franse literatuur. In 1999 werd het verkozen in Le Mondes verkiezing van de 100 beste boeken van de eeuw.

• Een halve eeuw wachten Artikel over Samuel Beckett en 50 jaar Wachten op Godot