Vlieberghprijs
De Professor Emiel Vlieberghprijs voor de roman, kortweg de Vlieberghprijs, is een Nederlandstalige literatuurprijs vernoemd naar de Vlaamse jurist en econoom Emiel Vliebergh (1872-1925). De prijs werd in 1925, na het overlijden van Vliebergh, door het Davidsfonds ingesteld, met als doel met name jonge Vlaamse schrijvers aan te moedigen.
Gelauwerden
Een selectie van de gelauwerden:
- 1940-1942 - Paul Drieskens met Levet Scone
- 1943-1945 - Emiel van Hemeldonck met De harde weg
- 1947 - Daan Inghelram met De boskanter
- 1948 - Arie van der Lugt met Het lied van de zee
- 1950 - Maria de Lannoy met Kleine nachtmuziek
- 1952 - Gaston Duribreux met Tussen Duivel en Diepzee
- 1953 - Leo Mets met Mathilde
- 1975 - Cor Ria Leeman met Treur niet om het lam
- 1964 - Julien Van Remoortere met De President is dood
- 1983 - Henri Van Daele met 'Het zesde zegel
- 1985 - Gerda van Erkel met Thuiskomen in Comboukrou
- 1987 - Ivo Van Orshoven met Het lied van Iram
This article is issued from
Wikipedia.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.