Vlag van Tlaxcala

De niet-officiële vlag van Tlaxcala toont het wapen van Tlaxcala centraal op een rood-witte of witte achtergrond, waarbij de hoogte-breedteverhouding van de vlag net als die van de Mexicaanse vlag 4:7 is.[1]

Vlag van Tlaxcala (ratio 4:7)

Net als de meeste andere staten van Mexico[2] heeft Tlaxcala geen officiële vlag, maar worden de hier rechts afgebeelde vlaggen op niet-officiële wijze gebruikt. Waar de meeste andere staten echter hun wapens op een witte achtergrond plaatsen, gebruikt men in Tlaxcala doorgaans een rood-witte achtergrond.

In Tlaxcala gebruikt men al eeuwen (sinds de Mexicaanse Onafhankelijkheidsoorlog vaak heimelijk) rood-witte vlaggen om de band tussen de Tlaxcalteken en de Spaanse kolonisten uit te drukken.[1] De Spaanse kolonisten kwamen in de 16e eeuw namelijk voor de Tlaxcalteken als geroepen om de toenmalige aartsvijand, het Azteekse rijk, te verslaan. Vanwege de steun die de Tlaxcalteken leverden tijdens de verovering van Mexico, genoot Tlaxcala gedurende de hele koloniale periode een semiautonome status. Na de onafhankelijkheid van Mexico in 1821 ontstond er enige discussie over de precieze status van Tlaxcala; sommigen vonden dat Tlaxcala wegens de rol tijdens de Spaanse verovering niet dezelfde rechten moest krijgen als de andere Mexicaanse staten. In 1857 werd uiteindelijk besloten Tlaxcala als volwaardige staat van de Verenigde Mexicaanse Staten te erkennen, maar de Tlaxcalteken worden soms nog steeds als verraders gezien.

Het gebruik van de rood-witte kleuren werd door de Mexicaanse overheid, die de Azteken als 'goed' beschouwt en de Spanjaarden als 'fout', lange tijd tegengegaan.[1] Tegenwoordig wappert de rood-witte vlag (met wapen) weer volop in Tlaxcala, hoewel men soms ook witte vlaggen met het wapen erop gebruikt.

Noten

  1. Flags of the World (2005): Tlaxcala, Mexico, geraadpleegd op 10 augustus 2007.
  2. Flags of the World (2005): Mexico - Constituent states and the Distrito Federal, geraadpleegd op 10 augustus 2007.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.