Violeta Parra
Violeta del Carmen Parra Sandoval (San Carlos, 4 oktober 1917 - La Reina bij Santiago, 5 februari 1967), zuster van Nicanor Parra, was een Chileense folkloriste en beeldend kunstenaar. Ze was lid van de bekende Parra-familie.
Ze legde de basis voor La Nueva Canción Chilena (Nederlands: Het nieuwe Chileense lied), dat zijn basis kent in de Chileense volksmuziek. Ze zorgde voor vernieuwing en blies het nieuw leven in.
La Nueva Canción Chilena werd in de jaren 60 en vroege jaren 70 de muzikale stem van de sociaal-politieke beweging in Chili, die zijn invloed kreeg tot ver buiten Chili. Andere vertegenwoordigers van deze muziekstroming zijn haar zoon Ángel en dochter Isabel, Víctor Jara, Patricio Manns, Rolando Alarcón en de muziekgroepen Quilapayún en Inti-Illimani.
In 1966 nam ze haar laatste album op, Las Últimas Composiciones, met daarop het lied Gracias a la Vida (que me ha dado tanto) (Nederlands: Bedankt voor het leven dat me zo veel heeft gegeven). Kort daarna maakte ze een eind aan haar leven. Een verbroken relatie met haar grote liefde, de Zwitserse muzikant Gilbert Favre, was hier debet aan.
Gracias a la vida is het bekendste lied van Parra geworden en vertolkt door velen. Zo namen Mercedes Sosa, Joan Baez en Plácido Domingo het lied op in hun repertoire.
Discografie
- Chants et danses du Chili. Vol. 1 (1956)
- Chants et danses du Chili. Vol. 2 (1956)
- Violeta Parra, Canto y guitarra. El Folklore de Chile, Vol. I (1956)
- Violeta Parra, acompañada de guitarra. El Folklore de Chile, Vol. II (1958)
- La cueca presentada por Violeta Parra: El Folklore de Chile, Vol. III. (1958)
- La tonada presentada por Violeta Parra: El Folklore de Chile, Vol. IV. (1958)
- Toda Violeta Parra: El Folklore de Chile, Vol. VIII (1960)
- Violeta Parra, guitare et chant: Chants et danses du Chili. (1963)
- Recordandeo a Chile (Una Chilena en París). (1965)
- Carpa de la Reina (1966)
- Las últimas composiciones de Violeta Parra (1967)