Vinnie Jones

Vinnie Jones begon zijn voetbalcarrière bij Wealdstone in de voormalige Alliance Premier League. Hij speelde in 1986 ook een seizoen bij de Zweedse derdeklasser IFK Holmsund en leidde het team naar de titel.

In het najaar van 1986 verhuisde Jones naar Wimbledon voor tienduizend pond. Deze ploeg noemde zich destijds ook 'Crazy Gang'. Ze noemden zich zo omdat ze in 1988 de FA Cup-finale wonnen tegen Liverpool en vanwege de vechtlustige mentaliteit, die zich kenmerkte door een groot aantal overtredingen. Liverpool was in die tijd de dominantste ploeg van Engeland. Lawrie Sanchez, een aanvallende middenvelder, was de doelpuntenmaker (1–0).

In de zomer van 1989 vertrok Jones naar Leeds United. Hij kwam in een team terecht met veel jonge voetballers onder leiding van Howard Wilkinson. In zijn tijd promoveerde het team van de Football League Second Division naar de Football League First Division in Engeland. Toen bewees hij dat hij zijn slechte kant op het voetbalveld ook achterwege kon houden. In heel dit seizoen pakte hij slechts drie gele kaarten.

Al vroeg, tijdens het seizoen 1990-1991, verliet hij Leeds United. Hij moest plaats maken voor opkomende jonge talenten in het eerste team. Tot op de dag van vandaag blijft hij een zeer populair en geliefd persoon onder fans van Leeds United. Hij heeft de badge van de club op zijn been getatoeëerd.

Zijn voormalige manager bij Wimbledon, Dave Bassett, liet hem een contract tekenen bij Sheffield United, om hem een jaar later te verkopen aan de Engelse topclub Chelsea. Na slechts een jaar op Stamford Bridge, het stadion van Chelsea, keerde hij terug naar Wimbledon. Hij bleef daar tot hij in 1998 speler-coach werd van Queens Park Rangers. Hij was veelbesproken toen hij een vrijstaande managerspost wou innemen bij de club, maar dat mislukte.

• Lijst van spelers van Leeds United AFC

• (en)  Vinnie Jones in de Internet Movie Database
• https://web.archive.org/web/20130725114456/http://vinniejones.co.uk/football_index.php?section=football