Vickers VC-10

De Type 1101 VC10 was het laatste vliegtuig door Vickers-Armstrong ontworpen en gemaakt. Het maakte de eerste vlucht op 29 juni 1962. Tegen die tijd stond het toestel bekend als de 'Vickers VC-10' al was Vickers-Armstrong al opgegaan in de British Aircraft Corporation (BAC).[1]

De VC-10 is gemaakt met de wensen van BOAC in gedachte. Het zocht een toestel geschikt voor vliegvelden in Afrika en Azië, die hoog lagen en waar het relatief warm was.[2] De start- en landingsbanen waren in deze regio’s veelal kort en dit alles vereiste krachtige motoren en een groter vleugeloppervlak.[1] Er was ruimte voor 115-135 passagiers. Het toestel werd door de passagiers gewaardeerd. In de cabine was relatief stil, door de plaatsing van de motoren bij de staart, al hadden de bewoners rond om de vliegvelden juist meer geluidoverlast.

In januari 1958 plaatste BOAC een order voor 35 toestellen en nam een optie voor nog eens 20 vliegtuigen.[2] De order werd in de loop der jaren naar beneden aangepast. Uiteindelijk vloog BOAC tussen april 1964 en 1975 met twaalf VC-10 toestellen. Andere luchtvaartmaatschappijen die er mee vlogen waren British United Airways (BUA, opgegaan in British Caledonian), East African Airways, Ghana Airways, Air Malawi en de Royal Air Force (RAF).[1]

De Type 1151 of Super VC10 was een verdere ontwikkeling. Het toestel werd met 12 voet verlengd en kreeg tussen de 139 en 163 zitplaatsen. De maximum snelheid en het bereik bleef ongeveer gelijk aan die van de korte versie. In juni 1960 bestelde BOAC 10 exemplaren voor de Noord-Atlantische route.[2] Op 7 mei 1964 vloog de eerste Super VC-10. In april 1965 kwam het bij de vloot van BOAC en in 1969 vlogen er 17 Super VC-10s voor BOAC. Met de introductie van de Boeing 747 werd de VC-10 een relatief duur vliegtuig voor deze route, zeker na de eerste oliecrisis die de olieprijs sterk deed oplopen.[2] BUA bestelde ook de Super VC-10, net als Ghana Airways en East African Airways. Verder gingen 14 toestellen naar de RAF als transportvliegtuig.

BOAC nam afscheid van de Super VC-10 in maart 1981 en veel hiervan gingen naar de RAF. Het waren solide vliegtuigen en het leger was minder bezorgd over het hoge brandstofverbruik.[2] De Victor K2 tankvliegtuigen raakten verouderd en de VC-10s werden omgebouwd om deze taak over te nemen, zoals de VC-10 K.1, K.2 en K.3. De VC-10 K.1 is uitgerust met twee slangen aan het uiteinde van de vleugels waar brandstof doorheen gaat. De VC-10-tankers bleven tot 20 september 2013 bij de vloot.[3]