Verne Reynolds

Reynolds kreeg zijn eerste lessen voor piano bij Arvid Wallin en hij zong ook in een schoolkoor mee, dat door Wallin gedirigeerd werd. Op 13-jarige leeftijd volgde hij hoornlessen bij de dirigent van het harmonieorkest van zijn High School in Lindsborg. Na de High School was hij bij de United States Navy en speelde aldaar piano in een dansorkest en hoorn in de militaire kapel van het regiment. Vanaf 1946 studeerde hij aan het Cincinnati College-Conservatory of Music (CCM) in Cincinnati (Ohio) onder andere hoorn bij Gustav Albrecht. Tijdens zijn studie werkte hij van 1947 tot 1950 als hoornist in het Cincinnati Symphony Orchestra. Verder wisselde hij het hoofdstudievak van piano tot compositie. In Cincinnati (Ohio) behaalde hij in 1950 zijn Bachelor of Music. Vanaf 1951 studeerde hij aan de Universiteit van Wisconsin in Madison en behaalde zijn Master of Music. Met een studiebeurs van de Fulbright Foundation kon hij in 1953 en 1954 aan het Royal College of Music te Londen bij Frank Probyn in de hoornklas gaan studeren.

Als docent werkte hij aan het Cincinnati College-Conservatory of Music (CCM) in Cincinnati (Ohio) (1949-1950), aan de Universiteit van Wisconsin in Madison (1950-1953) en aan de Indiana University in Bloomington (Indiana) (1954-1959). Van 1959 tot 1995 was hij professor voor hoorn aan de befaamde Eastman School of Music in Rochester (New York). Hij was de oprichter van het Eastman Brass Quintet en maakte met dit ensemble vele opnames op langspeelplaten, cd's en voor de omroeporganisaties. Van 1959 tot 1968 was hij eerste hoornist in het Rochester Philharmonic Orchestra en eveneens lid van het American Woodwind Quintet.

Als componist begon hij in 1950 en zijn eerst gepubliceerd werk Theme and Variations, voor koperensemble won in 1950 de Thor Johnson Brass Award. Hij publiceerde meer dan zestig werken. Zijn compositorische stijl laat zich in drie periodes indelen: 1950 tot 1960 beïnvloed door Paul Hindemith, late jaren 1960 tot vroege jaren 1970 Dodecafonie (twaalftoonstechniek), vanaf het midden van de jaren 1970 gebruikte hij iedere techniek, die hij kende. Zijn boek The Horn Handbook (1996) weerspiegelt zijn hele ervaring als muziekpedagoog en hoornist. In 1994 werd hij erelid van de International Horn Society (IHS).

• The Horn Handbook, Amadeus Press, 1996. 258 p., ISBN 978-1-57467-016-5

• Nicolas Slonimsky: Baker's Biographical Dictionary of Musicians, New York, Schirmer Books, 1992

• (en) Biografie