Vermicella annulata

De slang is eenvoudig te herkennen aan de duidelijk afstekende zwarte en witte banden over het hele lichaam, inclusief de buikzijde. De kop is klein en onopvallend, de staartpunt is stomp. In de nek en voor de snuitpunt zijn dunne banden aanwezig, de snuitpunt is altijd zwart. De maximale lengte is ongeveer 75 centimeter, maar gemiddeld blijven de vrouwtjes rond 50 cm, mannetjes blijven nog kleiner tot ongeveer 40 cm.

Vermicella annulata is een van de opmerkelijkst gekleurde slangen van Australië, een andere soort die hier leeft en een sterk zwart-wit bandenpatroon heeft is Laticauda colubrina. Deze in zee levende slang heeft echter net als alle Laticauda- soorten een zijdelings afgeplatte staart die bij Vermicella annulata ontbreekt.

De soort is ophifaag ofwel slangen-etend, op het menu staan echter uitsluitend wormslangen uit het geslacht Ramphotyphlops, die eveneens ondergronds leven. De prooi is soms bijna net zo lang als de slang zelf. De slang is zo sterk gespecialiseerd dat geursporen van andere gravende reptielen, zoals andere slangen of skinken, worden genegeerd. Zoals alle Elapidae is ook deze soort giftig, maar vanwege de geringe lengte en voorkeur voor meer onherbergzame gebieden wordt de slang niet als gevaarlijk beschouwd.

De soort komt voor in grote delen van Australië, en leeft in diverse biotopen van meer droge schrale gebieden tot bosachtige streken. De slang wordt zelden gezien, dit komt doordat het dier 's nachts actief is en bovendien een gravende levenswijze heeft. Ondanks de afstekende banden valt de slang weg in zijn natuurlijke omgeving. Bij bedreiging graaft de slang zich snel in of neemt een dreighouding aan door het lichaam te verheffen. Als de slang bedreigd wordt, worden al kronkelend lussen in het lichaam gemaakt, dit zorgt door het sterk afstekende bandenpatroon waarschijnlijk voor verwarring bij de vijand omdat de kop en de staart nauwelijks meer te onderscheiden zijn. Een belangrijke vijand is de uil.