Vera Pauw
Vera Pauw (Amsterdam, 18 januari 1963) is een Nederlandse voetbalcoach, die wordt gezien als een van de pioniers van het vrouwenvoetbal in Nederland. Ze was de eerste vrouw die over het hoogste trainersdiploma beschikte in de Nederlandse voetballerij. Volgens KNVB-voorzitter Michael van Praag is Vera Pauw de grondlegster van het vrouwenvoetbal in Nederland en was zij onmisbaar voor de ontwikkeling daarvan.[1] Pauw was een van de drijvende krachten achter de in 2007 gestarte Eredivisie voor vrouwen.[2][3] Als verdedigster speelde Pauw onder andere voor ACF Modena Euromobil, SV Saestum, Puck Deventer en VSV Vreeswijk. Zij kwam 89 keer uit voor het Nederlands vrouwenelftal. Tussen 2004 tot 2010 was zij bondscoach van dit elftal. Tussen 2013 en 2016 was zij bondscoach van Zuid-Afrika. Met dit elftal haalde ze de Olympische Spelen in Rio maar kwam ze niet verder dan de groepsfase. Vera Pauw is getrouwd met Bert van Lingen.
Vera Pauw
| ||||||||
Plaats uw zelfgemaakte foto hier | ||||||||
Persoonlijke informatie | ||||||||
Volledige naam | Vera Pauw | |||||||
Geboortedatum | 18 januari 1963 | |||||||
Geboorteplaats | Amsterdam, Nederland | |||||||
Positie | Verdediging | |||||||
Clubinformatie | ||||||||
Huidige club | Gestopt in 1998 | |||||||
Senioren | ||||||||
| ||||||||
Interlands | ||||||||
| ||||||||
Getrainde clubs | ||||||||
| ||||||||
|
Loopbaan
Als verdedigster bereikte Pauw de rol van aanvoerster van het Nederlands vrouwenelftal. Tussen 1983 en 1998 speelde ze 89 interlands voor Oranje, waarin ze tweemaal wist te scoren. Ze was nooit actief op een eindronde van een EK of WK. Wel werd Pauw de eerste Nederlandse vrouw die in Italië bij een professionele voetbalclub (CF Modena) speelde. Andere clubs waarvoor zij uitkwam zijn de Nederlandse clubs v.v. Brederodes, VSV Vreeswijk, Puck Deventer en SV Saestum.
In het begin van de 21ste eeuw stond Pauw onder contract bij de KNVB, waar zij de functie van bondscoach bekleedde voor het Nederlands vrouwenelftal. Samen met de KNVB was Pauw zeer gemotiveerd om de organisatie van het Europees Kampioenschap voetbal voor vrouwen van 2009 naar Nederland te halen. In mei 2005 werd zij de eerste vrouw die de KNVB-cursus Coach Betaald Voetbal met succes afrondde, waarna zij op 7 december haar diploma in ontvangst mocht nemen.
Pauw schreef in samenwerking met Welmoed de Lang het boek De voetbalvrouwen komen eraan, dat in augustus 2009 werd uitgegeven door Tirion Sports. In november 2009 ontving Pauw de Emancipatieprijs van het maandblad Opzij voor haar "onvermoeibare inzet voor gelijke kansen voor meisjes en vrouwen, zowel in de sport als daarbuiten".[4]
Op 25 maart 2010 maakte Pauw in een persconferentie bekend dat ze gebruikmaakte van een maand opzegtermijn in haar contract met de KNVB en daarmee haar functie als bondscoach neerlegde. Door de opzegtermijn bleef ze wel bondscoach tijdens de WK-kwalificatiewedstrijden tegen Slowakije.[5]
Vera Pauw werd directeur bij de Russische voetbalbond van het vrouwenvoetbal. Pauw ondertekende een contract voor twee jaar, met een optie voor nog eens twee jaar. In 2011 werd ze kortstondig aangesteld als bondscoach, maar omdat de bond geen geschikte nieuwe technisch directeur kon vinden keerde ze terug in haar oude functie. In 2013 werd zij bondscoach van de dames van Zuid-Afrika. In oktober 2015 plaatste haar team zich voor de Olympische Zomerspelen 2016. Op 12 september 2016 maakte ze bekend dat ze vanwege privéomstandigheden stopte als bondscoach van Zuid-Afrika.[6]
Op 16 juli 2017 benoemde de KNVB Vera Pauw tot bondsridder. Zij ontving de onderscheiding in de rust van de openingswedstrijd op het EK 2017.[1]
Van november 2017 tot september 2018 was ze coach bij de Amerikaanse club Houston Dash.[7][8] In februari 2019 tekende ze een contract als technisch adviseur bij de nationale vrouwenploeg van Thailand, het contract liep tot en met het WK 2019.[9] In juni 2019 stapte Pauw echter al vlak voor het begin van het WK op als adviseur bij de Thaise voetbalbond.[10]
Op 4 september 2019 werd bekend dat Pauw per direct aan de slag zou gaan bij het Ierse vrouwenvoetbalelftal met als voornaamste taak kwalificatie voor het Europees kampioenschap 2021.[11]
Loopbaan als speler
Periode | Club | Land |
---|---|---|
1976–1981 | ![]() |
Nederland |
1981–1988 | ![]() |
Nederland |
1988-1989 | ![]() | Italië |
1989-19?? | ![]() |
Nederland |
19??-1998 | ![]() |
Nederland |
Loopbaan als trainer
Periode | Club | Land | Competitie | Functie |
---|---|---|---|---|
1998–2004 | Schots vrouwenelftal | ![]() |
FIFA | Bondscoach |
2004–2010 | Nederlands vrouwenelftal | ![]() |
FIFA | Bondscoach |
2011 | Russisch vrouwenelftal | ![]() |
FIFA | Bondscoach |
2013–2016 | Zuid-Afrikaanse vrouwenelftal | ![]() |
FIFA | Bondscoach |
2017–2018 | Houston Dash | ![]() |
MLS | Coach |
2019–heden | Iers vrouwenelftal | ![]() |
FIFA | Bondscoach |
Bibliografie
- Vera Pauw; Welmoed de Lang, De voetbalvrouwen komen eraan!. Tirion Sport (2009), 112. ISBN 978-90-439-1286-0.
Bronnen, noten en/of referenties
|