Venus van Laussel
De Venus van Laussel is een van de vele zogenaamde Venusfigurines of -afbeeldingen. Het gaat in dit geval om een bas-reliëf van ongeveer een halve meter (bijna 45 cm) hoogte in verharde krijtrots. Het toont een naakte vrouwenfiguur met rode oker gekleurd. Zij dateert uit het Pleistoceen (Aurignacien) en is zo'n 20.000 jaar oud.
De figuur houdt een wisenthoorn in de rechterhand, verdeeld in 14 ringen doordat er 13 inkepingen zijn in aangebracht. Mogelijk is het een drinkhoorn en stelt de indeling een tijdsverdeling voor zoals het aantal volle manen in een kalenderjaar, of het aantal menstruatiecycli in een jaar. De andere hand rust op de baarmoederstreek, de ketel van het leven. De geslachtskenmerken zijn prominent aanwezig ten teken van de vruchtbaarheid van het levenonderderhoudend principe dat hier wordt tentoongesteld. Het verband tussen vruchtbaarheid en vrouwelijkheid is zelfs nog sterker aanwezig dan bij andere Venusbeelden.
De figuur werd in 1911 aan de ingang van de grot van Laussel in Marquay in de Dordogne herontdekt door een dokter genaamd J. G. Lalanne. Het beeld is nu te bezichtigen in het museum van Aquitanië in Bordeaux, Frankrijk.
Bibliografie
- Brézillon, Michel Dictionnaire de la Prèhistoire, 1969 Librairie Larousse, París ISBN 2030754374
- Leroi-Gourhan, André Le symbolisme des grands signes dans l'art parietal paleolithique 1968 Bulletin de la Société Préhistorique Française, volume 55 nr 7-8 Pag. 384-398.