Valentin Silvestrov

Valentin Vasiljovitsj Silvestrov (Oekraïens: Валентин Васильович Сильвестров) (Kiev, 30 september 1937) is een Oekraïense componist.

Silvestrov is geboren toen Oekraïne zeer armoedig was. Zijn eerste opleiding was tot bouwkundig ingenieur. Na drie jaar muzieklessen gevolgd te hebben aan de Kiev Avondschool, zag hij in dat dat niet zijn stiel was en hij ging studeren aan het conservatorium van Kiev. Hij kreeg daar compositieles van een andere Oekraïense componist Boris Lyatosjinski. Al tijdens zijn opleiding schreef hij een groot aantal composities. Door die werken werd al snel duidelijk dat hij geheel zijn eigen weg zou gaan. Hij componeerde in een stijl die hem ten tijde van die compositie goed leek: serialisme, post-seriële muziek, aleatorische muziek, pointillisme... allerlei stijlen kwamen voorbij.

Dit werd natuurlijk door de sovjet-autoriteiten als avant-garde beschouwd en die muziek wilde men niet om het volk te vermaken. Door zijn stijlgebruik werd Silvestrov niet toegelaten tot de Bond van Sovjetcomponisten, hetgeen direct inhield dat zijn werken niet (openbaar) werden uitgevoerd. Dat zoiets verstrekkende gevolgen kan hebben, blijkt uit de twee volgende feiten:

1. ten tijde van de Sovjet-Unie werd de componist in de Muziekencyclopedie met slechts zes regels genoemd;
2. in het Westen was hij al wat populairder, maar de Sovjet-arm reikte ver; vandaar dat een compositie van hem aan een ISCM-festival[1] in New York anoniem werd ingediend, uit angst voor repercussies.

Het was immers Tichon Chrennikov die de scepter zwaaide, dezelfde man die Dmitri Sjostakovitsj jarenlang dwarszat. In 1995 was de lucht zo geklaard dat er een album met zijn muziek uitkwam. Waardering vanuit het buitenland bleek uit een prijs van de Koesevitski Stichting voor zijn 3e symfonie. Ook de Nederlandse stichting Gaudeamus gaf hem een prijs voor zijn werk Hymnen.

Om in zijn levensonderhoud te voorzien, ging Silvestrov dan maar les geven. Vanaf 1970 begon hij op freelancebasis te componeren.