Une Vente

Anne-Marie Brument, de echtgenote van Césaire-Isidore Brument, klaagt haar echtgenoot en de kastelein Prosper-Napoléon Cornu aan voor poging tot verdrinking. Ze zegt dat ze twaalf stuivers van Cornu kreeg als ze zich uitkleedde en in een ton met water ging zitten. Toen ze dat allemaal had gedaan, hielden Cornu en Brument haar hoofd onder water. Ze kon ontsnappen en waarschuwde de politie. Nadat mevrouw Brument was uitgesproken, kwam Cornu aan het woord. Hij zei dat Brument zijn vrouw aan hem wilde verkopen en dat ze eens moesten worden over de prijs. Cornu wilde weten wat hij ervoor vroeg en toen zei Brument dat hij honderd franc per kubieke meter voor wilde hebben. Daar ging Cornu mee akkoord. Om erachter te komen hoeveel kubieke meter mevrouw Brument was, moest ze in een ton met water zitten en later moest de ton met emmers worden bijgevuld en ieder emmer water was een kubieke meter. Nadat mevrouw Brument uit de ton sprong, moest er maar één emmer water aan de pas komen om dat ton weer aan te vullen en daar kregen ze ruzie om.

Het verhaal werd de eerste maal gepubliceerd op 22 februari 1882 in de krant Gil Blas. In 1888 verscheen het verhaal in de bundel Le Rosier de Mme Husson.