Rodney Gould

Rod Gould debuteerde met een vijfde plaats bij de Grote Prijs van de DDR 1967 op de Sachsenring op een 500 cc-Norton in het wereldkampioenschap. In 1968 startte hij als vaste coureur in de 250cc-klasse op Yamaha en werd na drie derde plaatsen vierde in de eindrangschikking. In het seizoen 1969 behaalde Gould in de klassen tot 250 en tot 350 cc in totaal zes tweede plaatsen en werd in het algemeen klassement respectievelijk zesde en vijfde.

Het seizoen 1970 werd de succesvolste in Rodney Goulds carrière. Hij startte in de 250er-klasse bij negen Grands Prix, won er daarvan zes en eindigde bij alle races op het podium. Aan het einde van het seizoen werd hij met overmacht wereldkampioen, voor zijn Yamaha-collega Kel Carruthers uit Australië. In 1970 lukte het Rod Gould niet zijn 250er-titel te verdedigen. Ondanks twee overwinningen in Nederland en Zweden had hij in het klassement tegen land- en merkgenoot Phil Read net het nakijken.

In het seizoen 1972 behaalde Gould eveneens nog twee 250 cc-overwinningen, in het wereldkampioenschap moet hij echter de Fin Jarno Saarinen en de Italiaan Renzo Pasolini voor zich laten gaan. In de 500cc-klasse, waarin hij dat jaar vijf races reed, eindigde Gould vier maal op het podium en kon het wereldkampioenschap als vierde afsluiten. Na het seizoen 1972 beëindigde Gould dan, na tien Grand Prix-overwinningen en in totaal 24 podiumplaatsen, zijn loopbaan in het wereldkampioenschap.

• (en) Rodney Gould op de officiële website van het wereldkampioenschap wegrace