Thelma Houston

Thelma Houston (geen familie van Whitney Houston) groeide op in eenvoudige verhoudingen. Haar moeder werkte als katoenplukster om Thelma en haar drie zusters te onderhouden. In haar jeugd verhuisde de familie naar Californië. Houston voleindigde de high school, trouwde en kreeg twee kinderen. Het huwelijk werd later ontbonden.

Haar eerste professionele muzikale pasjes maakte ze tijdens de jaren 60 in de gospelband The Art Reynolds Singers. In 1966 tekende ze haar eerste solocontract bij Capitol Records en publiceerde daar de beide succesloze singles Baby Mine (1966) en Don't Cry, My Soldier Boy (1967). De toenmalige manager van The 5th Dimension, Marc Gordon, was zo onder de indruk van haar stem, dat hij haar in 1969 een contract bezorgde bij ABC/Dunhill Records. Haar debuut-LP Sunshower werd nog in hetzelfde jaar door sterproducer en songwriter Jimmy Webb, die ook had gewerkt met The 5th Dimension, gerechtvaardigd. Tot op Jumpin' Jack Flash van The Rolling Stones na schreef hij alle songs voor Thelma, die hij in de liner notes als het buitengewoonste talent kenmerkte, dat hij ooit ontmoet had. Desondanks had het werk geen succes.

Thelma Houston in 1977

In 1971 tekende Houston een contract bij het Motown-sublabel Mowest, waar ze enkele singles en haar tweede LP Thelma Houston (1972) publiceerde, voordat het label in 1973 weer werd opgedoekt en Houston naar het hoofdlabel Motown wisselde. In 1974 lukte haar met You've Been Doing Wrong For so Long een waarderingssucces met de 64e plaats in de R&B-charts. De opname werd genomineerd voor een Grammy Award. Haar beroemdste song Don't Leave Me This Way, als origineel van Harold Melvin & The Blue Notes, was aan het begin van 1977 een nummer 1-hit in de Amerikaanse pop- en R&B-charts. In 1978 werd ze gehonoreerd met de Grammy Award for Best Female R&B Vocal Performance.

Tot deze tijd behoorde Houston tot de meest gevraagde disco-queens. Aan haar grootste hit kon ze echter niet meer aanleunen. Tot haar verdere successen tellen Saturday Night, Sunday Morning (1979, popcharts 37e plaats en R&B-charts 19e plaats) en You Used to Hold Me So Tight (1984, R&B-charts 13e plaats). In 1980 werkte ze opnieuw met Jimmy Webb samen. De LP Breakwater Cat bevatte vijf van zijn composities en bovendien fungeerde hij als uitvoerend producer van het album. In 1998 had ze een zangoptreden in de film Studio 54, die de geschiedenis van de legendarische New Yorkse discotheek vertelt. Ze vertolkte Have Yourself a Merry Little Christmas en stuurde voor de soundtrack haar grootste hit Don't Leave Me This Way bij. Deze werd in 2004 in de nieuw opgerichte Dance Music Hall of Fame opgenomen. In het daaropvolgende jaar won Houston een editie van de comeback-show Hit Me, Baby, One More Time van de Amerikaanse televisiezender NBC.

In 2007 verscheen haar tot dusver laatste album A Woman's Touch, dat uitsluitend songs bevatte, die origineel door mannelijke vertolkers waren opgenomen. Datzelfde jaar deed ze mee aan het Divas of Disco-concert dat in 2010 op cd en dvd uitkwam.

Houston treedt nog steeds regelmatig op. In 2016 presenteerde ze haar programma Thelma Houston: Motown, Memories & Me!

• 1976: Don't Leave Me This Way
• 1981: If You Feel It (GB)
• 1984: You Used to Hold Me So Tight (GB)
• 1995: Don't Leave Me This Way (re-recording) (GB)

Dunhill

• 1969: Sunshower

Motown

• 1972: Thelma Houston
• 1976: Any Way You Like It
• 1977: Thelma & Jerry (met Jerry Butler)
• 1978: The Devil in Me
• 1978: Ready to Roll
• 1978: Two to One (met Jerry Butler)
• 1979: Ride to the Rainbow
• 1982: Reachin' All Around

Sheffield Lab

• 1975: I've Got the Music in Me (met Pressure Cooker)

RCA

• 1980: Breakwater Cat
• 1981: Never Gonna Be Another One

MCA

• 1983: Thelma Houston
• 1984: Qualifying Heat