The Gun

Gun werd in 1967 hernoemd van The Knack, gevormd door gitarist/zanger Paul Gurvitz (geboren Paul Anthony Gurvitz, 6 juli 1944, High Wycombe, Buckinghamshire. Hij stond bekend met de achternaam Curtis tot het begin van de jaren 1970, waarna hij terugkeerde naar zijn oorspronkelijke naam Gurvitz). The Knack veranderde hun naam in de lente/zomer van 1966 en de opstelling was Paul Curtis (Gurvitz) op gitaar en zang, Louie Farrell (geboren Brian John Farrell, 8 december 1947, Goodmayes, Essex) (die zich had aangesloten bij The Knack medio 1966) op drums, Gearie Kenworthy op basgitaar (geboren 17 oktober 1946), Tim Mycroft op orgel (geboren 1948, overleden 2000) en later voor een korte tijd Jon Anderson van Yes. Gun trad op in de UFO Club en ondersteunde bands als Pink Floyd, Arthur Brown en Tomorrow. Opnamesessies in de Olympic Studios produceerden de onuitgebrachte single Lights on the Wall, terwijl ze in november 1967 opnamen voor het BBC alternatieve muziekradioprogramma Top Gear en tweemaal on air speelden. Begin 1968 veranderde de band hun bezetting in een trio, met Paul Curtis (Gurvitz) op bas, Louie Farrell op drums en Adrian Curtis (Gurvitz) op gitaar.

Nadat ze begin 1968 hadden getekend bij CBS Records, scoorde de band een hit met het openingsnummer van hun gelijknamige album Race with the Devil uit 1968. Uitgegeven als single in oktober 1968, bereikte het de top 10 in de Britse singlechart, #35 in de Australische singlechart en #1 in veel Britse gebieden in maart 1969. Jimi Hendrix citeerde de riff van het nummer tijdens zijn nummer Machine Gun op het Isle of Wight Festival in 1970, net als Status Quo op hun nummer Forty Five Hundred Times tijdens een show in het Apollo Theater in Glasgow in 1976. Race with the Devil is gecoverd door Judas Priest (op de geremasterde cd-versie van Sin After Sin), Black Oak Arkansas (op hun album Race with the Devil), Girlschool (op hun album Demolition) en Church of Misery ( op hun demo uit 1996, uitgebracht als een gesplitst album met Acrimony, en op hun volledige lp Vol. 1).De cover van hun debuutalbum is opmerkelijk omdat het de eerste was van Roger Dean. AllMusic beschreef het als een "onderscheidend psychomotief proto-metal" geluid. Hun tweede album Gunsight werd uitgebracht in 1969. Ondanks het uitbrengen van een aantal andere singles en een poging van hun platenlabel om hen te identificeren met de underground tegencultuur, had de band geen verdere hits.

Het debuutalbum was een mengeling van jaren 60 popmuziek met orchestratie en meer hardere nummers zoals Yellow Cabman en het 12 minuten durende Take off. Nummers als Sunshine en Rat Race waren meer popgeorienteerd. Het tweede album Gunsight liet meer een progressiever geluid horen, meer hardrock georienteerd maar de verkoop resultaten vielen tegen. Hun tweede single Drives You Mad haalde de hitparade niet, en nadat Paul Gurvitz en Louis Farrell de band verlaten hadden en waren vervangen werden door Ray Bennett en Peter Dunston op respectievelijk bas en drum, viel de band in 1970 uit mekaar. In 1971 komen Paul en Adrian Gurvitz weer bij elkaar om met Mike Kellie (ex Spooky Tooth) Three Man Army op te richten, die 3 lp's opnam.

Na een korte tijd afzonderlijk te hebben gewerkt, vormden de broers Gurvitz Three Man Army in 1971 en namen drie albums op. Tussen 1974 en 1976 werd Three Man Army het Baker Gurvitz Army met Ginger Baker, de voormalige drummer van The Cream, in de bezetting. Het trio nam drie albums op: Baker Gurvitz Army, Elysian Encounter en Hearts On Fire. In dezelfde periode namen de broers Gurvitz twee albums op onder de naam The Graeme Edge Band, met drummer Graeme Edge van The Moody Blues: Kick Off Your Muddy Boots en Paradise Ballroom. Het was geen touringband en kenmerkte ook Baker. Paul Gurvitz toert nu als de Paul Gurvitz en The New Army.