T-Bone Walker
Aaron Thibeaux Walker, beter bekend als T-Bone Walker (Linden (Texas), 28 mei 1910 – Los Angeles (Californië), 16 maart 1975), was een Amerikaans bluesgitarist en tevens een van de meest invloedrijke muzikanten van het begin van de 20e eeuw.
T-Bone Walker
| ||||
 | ||||
| Algemene informatie | ||||
| Volledige naam | Aaron Thibeaux Walker | |||
| Geboren | Linden, 28 mei 1910 | |||
| Overleden | Los Angeles, 16 mrt 1975 | |||
| Land |  | |||
| Werk | ||||
| Jaren actief | 1928 | |||
| Genre(s) | blues | |||
| Beroep | singer-songwriter, gitarist, zanger, straatartiest, muzikant, liedschrijver, pianist | |||
| Instrument(en) | gitaar, mandoline, piano, stem | |||
| (en) IMDb-profiel (en) Allmusic-profiel | ||||
| ||||
Biografie
Walker was de zoon van een Afrikaanse Amerikaan en een Cherokee. Als jonge man ontmoette hij Blind Lemon Jefferson, een andere grote blueslegende, die hem muziek leerde. Walkers debuut was "Wichita Falls Blues" / "Trinity River Blues", opgenomen in 1929 voor Columbia Records. Zijn kenmerkende geluid ontdekte hij zelf pas in 1942, toen Walker "Mean Old World" opnam voor Capitol Records. Zijn elektrische gitaarsolo's waren een van de eerste die men kon horen op moderne bluesopnames, en zijn vandaag nog een standaard.
Veel van Walkers muziek is opgenomen van 1946-1948 voor het label Black & White Records, zoals zijn "Stormy Monday" uit 1947 met de beroemde openingszin "They call it stormy Monday, but Tuesday's just as bad." Hij vervolgde met zijn "T-Bone Shuffle": "Let your hair down baby, let's have a natural ball." Beide liedjes worden beschouwd als bluesklassiekers. B.B. King zegt dat "Stormy Monday" hem inspireerde om gitaar te leren.
Gedurende heel zijn loopbaan werkte hij verschillende muzikanten, onder meer met Teddy Buckner (trompet), Lloyd Glenn (piano), Billy Hadnott (bas) en Jack McVea (tenor sax).
Na zijn werk voor Black & White, werkte hij van '50 tot '54 voor Imperial Records (bijgestaan door Dave Bartholomew). Walkers enige opname in de vijf daarop volgende jaren was T-Bone Blue, opgenomen over drie wijdverspreide sessies in 1955, 1956 en 1959, en uiteindelijk uitgegeven door Atlantic Records in 1960.
In de vroege jaren 60 vertoonde Walkers carrière enige vertraging, ondanks zijn verschijning op het Amerikaanse Folk Blues Festival in 1962 met onder andere Memphis Slim en Willie Dixon. Enkele albums volgden nog, zoals I Want a Little Girl, en Good Feelin', waarvoor hij een Grammy Award won in 1970.
T-Bone Walker stierf in 1975 op 64-jarige leeftijd, en werd begraven in Inglewood Park Cemetry, Inglewood (Californië).
Invloed
Walkers spel beïnvloedde onder andere artiesten zoals Chuck Berry en was zelfs Jimi Hendrix' grootste held toen deze nog kind was. Walker is in 1980 opgenomen in de Blues Hall of Fame en in 1987 in de Rock and Roll Hall of Fame.
Discografie
- The Complete Imperial Recordings 1950-1954, Imperial/EMI, 1991, CDP-7-96737-2
- T-Bone Blues, Atlantic, 1960, 8020