Symploke

Een symploke (Oudgrieks: συμπλοκή; Latijn: complexio; „vervlechting“) is een stijlfiguur die zich voordoet wanneer een epifoor en een anafoor gelijktijdig optreden.

De woorden aan het begin én aan het einde van de zinsdelen komen overeen.

• Iedereen wil het spel zien,
  iedereen wil de bal zien,
  iedereen wil een overwinning zien.

De Romeinse redenaar Marcus Tullius Cicero maakte van deze stijlfiguur gebruik om zijn punt te benadrukken in een pleidooi tegen iemand:

• Quis eos postulavit? Appius. Quis produxit? Appius. ("Wie heeft ze (d.i. getuigen) geëist? Appius. Wie heeft (ze) voorgeleid? Appius")

— Cicero, Pro Milone 59.

• Quis legem tulit? Rullus. Quis maiorem partem populi suffragiis prohibuit? Rullus. Quis comitiis praefuit, quis tribus quas voluit vocavit nullo custode sortitus, quis viros quos voluit creavit? Idem Rullus. ("Wie heeft de wet voorgesteld? Rullus. Wie heeft het merendeel van het volk hun suffragium (stemrecht) ontzegd? Rullus. Wie heeft de comitia voorgezeten, wie heeft de tribus die hij wou opgeroepen (voor de verkiezingen) die hij zonder begeleider had geloot, wie heeft de vijfmannen die hij wou gecreëerd? Diezelfde Rullus.")

— Cicero, De lege agraria II 22.

• Quem senatus damnarit, quem populus Romanus damnarit, quem omnium existimatio damnarit, eum vos absolvetis? ("Die door de senaat veroordeeld is, die door het Romeinse volk veroordeeld is, die door de mening van eenieder veroordeeld is, die zullen jullie vrijspreken?"

- Cicero, Pars prima sive opera retorica et oratoria