Symfonie nr. 4 (Brahms)

Johannes Brahms begon met het componeren van zijn Vierde Symfonie opus 98 in 1884, een jaar nadat hij zijn derde symfonie voltooid had. Dit romantische en lyrische werk voltooide hij in 1885. Het wordt beschouwd als zijn magnum opus, samen met Ein deutsches Requiem.

Symfonie nr. 4
Componist	Johannes Brahms
Soort compositie	Symfonie
Gecomponeerd voor	symfonieorkest
Toonsoort	e mineur
Opusnummer	98
Compositiedatum	1884-1885
Première	25 oktober 1885, Meiningen
Duur	ca. 40 minuten
Vorige werk	Zes liederen (Nachtigall, Auf dem Schiffe, Entführung, Dort in den Weiden, Komm bald, Trennung) op. 97
Volgende werk	Sonate voor cello en piano nr. 2 F-majeur op. 99 (1886)
Oeuvre	Oeuvre van Johannes Brahms
Portaal    Klassieke muziek

De symfonie bestaat uit vier delen:

1. Allegro non troppo (e mineur)
2. Andante moderato (e mineur/E majeur)
3. Allegro giocoso (C majeur)
4. Allegro energico e passionato (e mineur)

Het laatste deel is geschreven in passacaglia-vorm.

De symfonie is georkestreerd voor 2 fluiten (2e fluit ook piccolo), 2 hobo's, 2 klarinetten, 2 fagotten, contrafagot, 4 hoorns, 2 trompetten, 3 trombones, pauken, triangel en strijkers.

Brahms zèlf dirigeerde de première in Meiningen op 25 oktober 1885. Het werk werd goed ontvangen en is altijd populair gebleven. Eerder had hij het stuk voor een klein publiek gespeeld in een versie voor twee piano’s. Brahms' vriend Max Kalbeck maakte melding van het feit dat de criticus Eduard Hanslick, nadat hij het eerste deel gehoord had, had gezegd dat hij de hele tijd het gevoel had dat hij van twee ongelooflijk intelligente mensen een pak slaag kreeg.