Strontiumhydroxide

Strontiumhydroxide wordt bereid door strontiumoxide te behandelen met water:

${\displaystyle \mathrm {SrO\ +\ H_{2}O\ \longrightarrow \ Sr(OH)_{2}} }$

Het kan ook bereid worden door strontiumcarbonaat of strontiumsulfide met stoom te behandelen bij temperaturen tussen 500 en 600°C:

${\displaystyle \mathrm {SrCO_{3}\ +\ H_{2}O\ \longrightarrow \ Sr(OH)_{2}\ +\ CO_{2}} }$

${\displaystyle \mathrm {SrS\ +\ 2\ H_{2}O\ \longrightarrow \ Sr(OH)_{2}\ +\ H_{2}S} }$

Strontiumhydroxide vormt een octahydraat, Sr(OH)₂ · 8 H₂O. Het octahydraat bestaat uit kleurloze, tetragonale kristallen en heeft een dichtheid van 1,9 g/cm³. Bij 100°C verliest het zijn kristalwater.

Strontiumhydroxide werd vroeger gebruikt om suiker te extraheren uit melasse van suikerbieten.

Het mag gebruikt worden in ontharingsmiddelen als buffer om de pH te stabiliseren. De maximale concentratie, uitgedrukt als strontium, is 3,5% en de maximale pH is 12,7.[1]

Strontiumhydroxide reageert met koolstofdioxide tot strontiumcarbonaat:

${\displaystyle \mathrm {Sr(OH)_{2}\ +\ CO_{2}\ \longrightarrow \ SrCO_{3}\ +\ H_{2}O} }$

Strontiumcarbonaat is een grondstof voor keramische magneten en voor het glas van kleurentelevisiebeeldbuizen.

Strontiumhydroxide is ook een katalysator voor de alkoxylering van alcoholen.[2]

De oplossing van strontiumhydroxide in water is sterk alkalisch. Zowel droog als in waterige oplossing is het corrosief. Contact met ogen of huid kan irritatie en brandwonden veroorzaken.