Strokapel

In 1662 werd er een klein veldkapelletje opgericht voor het Onze-Lieve-Vrouwe beeldje dat miraculeuze in een eik in Ramsel opgehangen was. Al in 1664 moest het kapelletje uitgebreid worden naar een houten kapel wegens de toeloop van bedevaarders. Begin 18de eeuw werd de houten kapel vervangen door een stenen kapel met een dak van stro - vandaar de naam van de kapel. Tijdens de bouw van de nieuwe Sint-Hubertuskerk tussen 1788-1791 moest de Strokapel dienen als kerk. Om voldoende plaats te kunnen bieden aan de kerkgangers, moest de kapel verlengd worden en werd het koor afgebroken. Tijdens de recente restauratie zijn de eerdere funderingen teruggevonden en in kaart gebracht.

De kapel is een eenbeukige zaalkerk.

Meer info: https://www.erfgoedherselt.be/stro-kapel.html

De Strokapel werd in 1985 beschermd als monument.[2]

De laatste pastoor van Ramsel, Jaak Verlinden, laat in januari 2001 het dossier voor renovatie opstarten. Door een zeer slecht beleid sleept de opmaak van het dossier aan tot in 2013. Het Strokapelcomité zorgt voor doorbraak in het restauratiedossier, dat al even bouwvallig lijkt als de Strokapel zelf. Pas in november 2015 wordt het dossier 'hoogdringendheid' opgemaakt. Op die moment is de Strokapel al in zeer bouwvallige toestand. Het interieur is al eerder verhuist naar de pastorij waar het in betere omstandigheden werd bewaard. Na 19 jaar (!) zal in mei 2020 de Strokapel klaar zijn en opnieuw toegankelijk zijn voor publiek.

Van de 17e tot de 19e eeuw was Ramsel met zijn Strokapel een bekend bedevaartsoord. Meermaals per jaar trok men in stoet naar de kapel. Er zouden ook verschillende genezingen gebeurd zijn. Bij elke genezing werd als dank een ex voto geschonken aan de kapel. Deze talloze zilveren of houten voorwerpen, met dikwijls een afbeelding van het genezen lichaamsdeel, ( bijvoorbeeld oog, hand, been, ... ) werden er opgehangen.