Strohalsibis
De strohalsibis (Threskiornis spinicollis) is een vogel uit de familie van de ibissen en lepelaars (Threskiornithidae). Hij leeft in Australië, Nieuw-Guinea en delen van Indonesië. Volwassen dieren hebben kenmerkende stroachtige veren op hun nek.
| Strohalsibis IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2012) | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
| ||||||||||||
| Soort | ||||||||||||
| Threskiornis spinicollis Jameson, 1835 | ||||||||||||
Afbeeldingen op  | ||||||||||||
Strohalsibis op  | ||||||||||||
| ||||||||||||
Kenmerken
Strohalsibissen zijn grote vogels, ze zijn ongeveer 60-75 cm lang. Ze hebben donkere vleugels met een veelkleurige glans en hebben een donkere rug en kraag. Het grootste deel van de nek is wit. Hun poten zijn meestal rood aan de bovenkant en donkergrijs naar beneden toe. Hij dankt zijn naam aan de stroachtige veren op de hals van de volwassen vogels.
Verspreiding en habitat
Strohalsibissen zijn te vinden in Australië, met uitzondering van delen van West-Australië, Zuid-Australië en het zuidwesten van Tasmanië. Ze zijn het meest voorkomende aan de oostkust. Ze leven ook in Indonesië en Nieuw-Guinea. Ze leven in zoetwatergebieden, gecultiveerde weilanden, moerassen, lagunes en natte of droge graslanden. Ze zijn nomadisch en voortdurend in beweging op zoek naar geschikte leefgebieden. Ze worden vaak gezien staan op hoge takken van de kale bomen, afgetekend tegen de hemel.
Voedsel
Strohalsibissen zijn niet aangepast aan de grote verscheidenheid van voedsel waarvan de Australische witte ibissen overleven. In ondiepe wateren voeden strohalsibissen zich met aquatische insecten, weekdieren en kikkers. Ze eten echter ook sprinkhanen en krekels en worden vaak “Landbouwersvrienden” genoemd omdat ze zich voeden met parasieten die anders landbouwgewassen zouden eten. Ze eten ook kleine hagedissen, skinken en andere kleine reptielen.
| Bronnen, noten en/of referenties |