Sonnet 100

Waar ben je toch, Muze, die zo lang zweeg,

Over dat wat je die inspiratie geeft?

Houd jij je bezig met een waardeloos lied,

Je talent verspillend aan zo'n onwaardig doel?

Keer terug, vergeetachtige Muze, en herstel

Wat je zo lang verwaarloosd hebt.

Zing voor het oor dat je echt kan waarderen,

En voor de pen die je talenten recht doet.

Sta op, Trage Muze, en bewonder het gelaat van mijn geliefde,

Mocht je daar een rimpel van de tijd ontwaren,

Maak dan een satire over het verval,

Zorg dat het werk van de tijd overal veracht wordt.

Geef mijn geliefde roem, sneller dan de tijd leven verspilt,

Weerhoud zijn zeis ervan te maaien

Shakespeares sonnetten zijn voornamelijk geschreven in een metrum genaamd jambische pentameter, een rijmschema waarin elke regel bestaat uit tien lettergrepen. De lettergrepen zijn verdeeld in vijf paren, jamben genoemd, waarbij elk paar begint met een onbeklemtoonde lettergreep.

In dit sonnet verwijt de dichter de muze dat zij haar inspiratie verspild heeft aan triviale liedjes en hem droog heeft laten zitten. Het gedicht gaat dus blijkbaar over een schrijversblok waar mogelijk Shakespeare zelf onder geleden heeft. Dat blijft natuurlijk speculatie. De muze die hij aanspreekt is de (Griekse) godin van de poëzie aan wie dichters hun inspiratie toeschreven. "Spend'st thou thy fury" in het gedicht heeft betrekking op de furor poeticus, die gelijkstond aan goddelijke inspiratie van zieners en profeten. Mogelijk refereert "worthless song" aan Shakespeares eigen toneelstukken, die hier minder verheven geacht worden. Om de "trage muze" weer in beweging te krijgen moet zij het gezicht van de mooie jongeling bewonderen, dan komt de inspiratie weer.

• Sonnetten van Shakespeare

• Nederlandse vertaling(en) van Sonnet 100 op de website van Frank Lekens
• Shakespeare's Sonnets
• Selected Sonnets and Their Meanings
• Gradesaver Shakespeare's Sonnets Study Guide
• Shakespeare-online
• CliffNotes over sonnet 100
• SparkNotes over Sonnet 100