Song Sung Blue

"Song Sung Blue" is geschreven door Diamond zelf en geproduceerd door Tom Catalano. Diamond raakte geïnspireerd voor het nummer door het tweede deel van Pianoconcert nr. 21 van Mozart. Hij beschreef het nummer als een "erg makkelijk bericht, erg onversierd. Ik schreef niet eens een brug bij het nummer. Ik had niet verwacht dat iemand zo zou reageren op "Song Sung Blue" zoals werd gedaan. Ik vind het gewoon leuk, het bericht, en de manier waarop zo weinig woorden zoveel konden vertellen."

"Song Sung Blue" was, na "Cracklin' Rosie" uit 1970, de tweede nummer 1-hit van Diamond in de Amerikaanse Billboard Hot 100. Ook bereikte het de eerste plaats in de Adult Contemporary-lijst. Het bereikte de eerste plaats in Nieuw-Zeeland en Zwitserland en werd een top 10-hit in verschillende landen, waaronder Canada, Australië en Duitsland. In het Verenigd Koninkrijk bleef de single ietwat achter met een veertiende plaats in de hitlijst. In Nederland kwam het respectievelijk tot de vierde en derde plaats in de Top 40 en de Daverende Dertig, terwijl in Vlaanderen de vijfde plaats in de voorloper van de Ultratop 50 werd behaald.

"Song Sung Blue" werd in 1973 genomineerd voor twee Grammy Awards in de categorieën Record of the Year en Song of the Year, maar verloor in beide categorieën van "The First Time Ever I Saw Your Face" van Roberta Flack. Het nummer is onder anderen gecoverd door Altered Images, Tom Astor, Bobby Darin, Sacha Distel, Val Doonican, Johnny Mathis, The Nolan Sisters, Frank Sinatra en Andy Williams. In 2008 inspireerde de titel van het nummer een documentaire over een Neil Diamond-lookalike die was getrouwd met een Patsy Cline-lookalike.