Solse Gat

Het Solse Gat is een zogenaamde leemkuil waar boeren op de Veluwe leem afgroeven. Waarschijnlijk is de kuil al ontstaan tijdens de voorlaatste ijstijd als een pingoruïne. Een grote klomp ijs in de bodem liet bij het smelten een grote krater achter. Onder in het gat is een moerassig terrein ontstaan met daarin een poel. In het drassige Solse Gat is een voor de Veluwe bijzondere plantengroei ontwikkeld. Zo groeien hier het waterdrieblad, de slanke sleutelbloem en de bosanemoon. Voor het wild in dit deel van de Veluwe vormt de poel een drinkplek. Amfibieën als kleine watersalamanders en padden planten zich in het moerassig gebied voort. Omdat verdroging van het Solse Gat dreigde heeft Staatsbosbeheer in 2002 de kuil weer hersteld.

Volgens een oude legende stond op de plek van het Solse Gat eens een klooster. Vanwege het liederlijke gedrag van de monniken verzwolg de aarde het klooster. Op gezette tijden zouden de klokken van het klooster nog te horen zijn en zouden de geesten van de monniken verschijnen.[1]

Ook zou op deze plek in de oudheid zonneverering hebben plaatsgevonden. Hierbij werd er fruit geofferd aan de Germaanse godin Sól.[2] Het Solse Gat is daarom een populaire bestemming voor New Age'ers en wichelroedelopers, omdat zij hier leylijnen menen te vinden. Volgens gereformeerde politieke partijen vindt er een satanistische Walpurgisnachtviering plaats bij het Solse Gat. Vanuit deze visie pleiten deze partijen voor een verbod op een dergelijke viering.[3]

Zie de categorie Solsche Gat van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.