Siroccopteryx

Siroccopteryx moroccensis is een pterosauriër, behorend tot de groep van de Pterodactyloidea, die tijdens het vroege Krijt leefde in het gebied van het huidige Marokko.

Een mogelijke tand van Siroccopteryx

De soort is in 1999 benoemd en beschreven door Bryn Mader en Alexander Kellner. De geslachtsnaam verwijst naar de sirocco en verbindt dit met een Klassiek Grieks pteryx, "vleugel". De soortaanduiding verwijst naar Marokko. Het was de eerste pterosauriër die uit dat land was beschreven.

Het fossiel, holotype LINHM 016 (Long Island Natural History Museum), is gevonden nabij Ksar-es-Souk in de provincie Errachidia, regio Meknès-Tafilalet, op 30.4° Noorderbreedte, 4.9° Westerlengte (indertijd 17.6° Noorderbreedte, 4.2° Westerlengte) bij Beg'aa, ten westen van Hamada du Guir in Zuidoost-Marokko, in een rode zandsteenlaag, een fijnkorrelige rivierafzetting uit het Albien-Cenomanien, ongeveer 100 miljoen jaar oud. Het bestaat uit het voorste deel van een snuit waarin tanden en is niet samengedrukt. De snuit is robuust en breed. De voorste punt heeft van bezijden bekeken een verticaal profiel; dit gaat verder in een vrij hoekige kam die hoger is dan bij Anhanguera maar lager dan bij Tropeognathus. De tanden zijn rechter en kleiner dan bij Anhanguera. Het bot heeft een ruw en verweerd oppervlak; dit kan een gevolg zijn van de conserveringsomstandigheden maar de beschrijvers vermoeden dat het wijst op een ziekte, wellicht veroorzaakt door tandabcessen. Volgens André Veldmeijer zijn het vermoedelijk latere beschadigingen en wijzen ze ook niet op de aanwezigheid van een hoornschacht op de kam.

De beschrijvers plaatsten Siroccopteryx in de Anhangueridae. David Unwin echter wees in 2001 de soort toe aan het geslacht Coloborhynchus, als een C. moroccensis en een lid van de Ornithocheiridae. Dit is omstreden; hetzelfde jaar stelde Michael Festnacht dat de soort wegens de brede punt vooraan de snuit toch dichter bij Anhanguera stond. In 2009 meende Kellner dat Siroccopteryx, Coloborhynchus clavirostris en Uktenadactylus vermoedelijk samen een klade vormden binnen de Anhangueridae.

Siroccopteryx had een vleugelspanwijdte van ongeveer vier à vijf meter en was vermoedelijk een viseter, gespecialiseerd in het zweven.