Sint-Vincentiuscollege (Ieper)

Voor 1834 bestond in Ieper al enkele jaren een gemeentelijk college met een Latijnse humaniora. Maar de katholieke burgers wilden een nieuw, katholiek college. Het Ieperse stadsbestuur, toen bestaande uit katholieken en liberalen, ging op die vraag in en zorgde voor de gebouwen en financiering. In het begin waren er Latijnse klassen en vier lagere klassen. Maar toen de liberalen in 1839 de verkiezingen wonnen, had dit een weerslag op de relatie tussen liberalen en katholieken. Het nieuwe stadsbestuur dwong het katholieke college om nieuwe gebouwen te zoeken en de subsidies werden ingetrokken. De klassen verhuisden voor drie jaar naar de D'hondtstraat. Na de paasvakantie van 1844 werd er les gegeven in de Meensestraat. Er werd dan ook gestart met een internaat.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd Ieper, en dus ook het katholieke college, platgebombardeerd. Cyriel Devisschere, de eerste naoorlogse principaal, zorgde voor de wederopbouw van het college en in 1920 werd er opnieuw les gegeven. In 1921 besliste men te verhuizen naar het Guido Gezelleplein, bij de Sint-Jacobskerk. In ruim twee jaar stond het complex er.

De Tweede Wereldoorlog brak uit drie weken nadat principaal Hlodwig Rooryck benoemd werd. Het college was een van de weinige scholen die actief bleven tijdens de oorlog.

Vanaf het schooljaar 2013-2014 wordt er alleen les gegeven in het College aan de derde- tot zesdejaars. De eerste- en tweedejaars volgen les in het Lyceum (middenschool).