Sint-Michielskerk (Ichtegem)

Van een parochiekerk is sprake van in 1026, wanneer het patronaatsrecht van de kerk aan de Abdij van Sint-Bertinus te Sint-Omaars wordt geschonken. Er is dan sprake van een laatromaanse kruiskerk. Omstreeks 1445 ond een verbouwing in gotische stijl plaats. In de 2e helft van de 16e eeuw werd de kerk tijdens de godsdiensttwisten beschadigd. Omstreeks 1620 werd de herstelde kerk ingewijd. Begin 19e eeuw was sprake van een pseudobasiliek met romaanse vieringtoren. In 1844 werd het schip gesloopt en vervangen door een veel groter neogotisch schip. Er kwam ook een nieuw, naar het westen gericht, koor. Het oorspronkelijke koor werd omgebouwd tot ingangsportaal. De achtaknte klokkenverdieping van de toren werd in 1873 herbouwd in pseudoromaanse stijl naar ontwerp van Pierre Buyck, om in 1930 te worden herbouwd in natuursteen, in een meer oorspronkelijke stijl, naar ontwerp van Maurice Allaert. In 1937 werden de romaanse delen van de kerk, met name het transept, het onderste deel van de toren en de resten van het oorspronkelijke koor, beschermd. Later volgde de klokkenverdieping en de spits van de toren.

Het ingangsportaal, het transept en de onderste verdieping van de toren zijn nog oorspronkelijk romaans en gebouwd in ruwe natuursteenblokken. Hierop bevindt zich een achtkante klokkenverdieping met achtkante spits, van 1930. In het westen een lang neogotisch schip en koor.

Het hoofdaltaar is van 1965, en in de rechter zijbeuk is een altaar van 1754, met een schildering van de marteldood van Sint-Sebastiaan. Van 1745 is een Onze-Lieve-Vrouwealtaar. Ook zijn er twee biechtstoelen van 1744 en een preekstoel waarvan de kuip uit 1680 stamt. Het koorgestoelte is van omstreeks 1700. Het Van Peteghem-orgel is van 1767-1768.

Zie de categorie Sint-Michielskerk (Ichtegem) van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.