Sigismund van Oostenrijk

Sigismund van Oostenrijk (Innsbruck, 26 oktober 1427 — aldaar, 4 maart 1496) was een zoon van Frederik IV van Oostenrijk en Anna van Brunswijk-Lüneburg. Hij volgde zijn vader in 1439 op in Tirol en Voor-Oostenrijk, tot 1446 onder regentschap. Tijdens een groot deel van zijn regering lag Sigismund in strijd met de bisschop van Brixen, die hij in 1460 gevangen nam, waardoor hij dan weer door paus Pius II geëxcommuniceerd werd.

Sigismund der Münzreiche
Graaf van Tirol
Regeerperiode	1439 - 1490
Regent	Frederik V (1439-1446)
Voorganger	Frederik IV
Opvolger	Maximiliaan I
Hertog van Voor-Oostenrijk
Regeerperiode	1e 1439 - 1446 2e 1463 - 1490
Regent	Frederik V (1439-1446)
Voorganger	1e Frederik IV 2e Albrecht VI
Opvolger	1e Albrecht VI 2e Maximiliaan I
Huis	Habsburg
Vader	Frederik IV
Moeder	Anna van Brunswijk-Lüneburg
Geboren	26 oktober 1427 Innsbruck
Gestorven	4 maart 1496 Innsbruck
Religie	Rooms-katholiek

Met het Verdrag van St-Omer (1469) verkocht Sigismund, Opper-Elzas en het graafschap Ferrette (een erfenis via zijn grootmoeder) aan Karel de Stoute, met een clausule tot terugkoop. Dit laatste zal aanleiding geven tot de Bourgondische Oorlogen.

In 1477 werd hij door Frederik III verheven tot aartshertog. Samen met paus Sixtus IV probeerde hij tevergeefs te voorkomen dat veertien joodse inwoners van Trente in 1485 werden opgehangen op beschuldiging van moord op de kleine Simon van Trente.

Sigismund voerde tijdens zijn bestuur een hervorming van het geldwezen door. In 1487 werd Jakob Fugger de Rijke zijn bankier en geldverschaffer.

Sigismund was eerst gehuwd met Eleonora, dochter van Jacobus I van Schotland en daarna met Catharina, dochter van Albrecht van Saksen, maar had geen nakomelingen.