Oostelijke sigaar

De donkerbruine duikerwants is altijd langvleugelig en kan 7 tot 8 mm lang worden. Het halsschild is net als de voorvleugels donkerbruin, heeft acht of negen gele, soms regelmatige, soms gespleten dwarsstrepen en scherpe hoeken aan de zijkant. Op de voorvleugels bevinden zich dwarslijnen die regelmatig zijn bij het begin van de clavus en daarna onregelmatig. Deze dwarsstrepen zijn op het middendeel van de vleugels golvend en onderbroken door een zwarte lijn in de lengte en onregelmatig. Tussen het verharde deel en het doorzichtige deel van de vleugels loopt een gele lijn. De kop en de pootjes zijn in zijn geheel geel. De soort kan alleen onderscheiden worden van de groothandsigaar (Sigara falleni) aan de hand van de tarsus van de voorpoot van het mannetje. De vrouwtjes zijn niet te onderscheiden van de groothandsigaar (Sigara falleni) en de langhandsigaar (Sigara longipalis). De nimfen zijn ook niet van die van de grote sigaar (Sigara distincta) te onderscheiden.

Het zijn goede zwemmers en kunnen ook goed vliegen. De wants overleeft de winter als volgroeid dier en er is één enkele generatie per jaar, soms een tweede. De mannetjes eten vrijwel uitsluitend algen en de vrouwtjes eten zowel algen als dierlijk materiaal. Ze geven de voorkeur aan kleine permanente wateren met veel vegetatie die niet te zuur of brak zijn.

In Nederland is de soort vrij algemeen in het kust en rivierengebied. Verder komt de soort voor in Noordwest- en Zuidoost-Europa inclusief Rusland en noorden en oosten van de Zwarte Zee.

• Kaarten met waarnemingen:

• België
• Nederland
• wereldwijd