Sic (Latijn)
Sic is Latijn (volledig: sic erat scriptum) en betekent: zo geschreven, zo; in het middeleeuws Latijn: ja.
Het woord wordt regelmatig in gedrukte, letterlijk geciteerde teksten geplaatst om aan te geven dat in dat citaat een fout staat, maar dat deze fout niet is gecorrigeerd. Het woord wordt dan achter de geconstateerde fout geplaatst, tussen vierkante of ronde haakjes, dus als [sic] of (sic).
| "Op het bord stond: "We zijn verhuist (sic) naar de Rembrandtstraat."" |
(sic) duidt erop dat die spelfout al op het bord stond en dat de lezer niet moet denken dat de persoon die het citaat overneemt die fout heeft gemaakt ("We zijn verhuisd" is correct).
Citaten in wetenschappelijke publicaties wordt men geacht letterlijk over te nemen, inclusief mogelijke spelfouten. Om duidelijk te maken dat men die fouten niet zelf voor het eerst gemaakt heeft, laat men iedere spelfout volgen door (sic).
Het woord (sic) kan ook worden gebruikt in een manuscript om aan te duiden dat een bepaalde foutieve schrijfwijze met opzet zo gekozen is, en niet per ongeluk of door onwetendheid. Het is dan een boodschap aan de corrector dat de 'fout' niet verbeterd moet worden.
Soms wordt (sic) gebruikt, maar eigenlijk ten onrechte, om de lezer erop te wijzen dat er iets niet klopt in een tekst. Bijvoorbeeld:
| "Ze schreef dat ze tijdens haar reis in Zuid-Amerika nog geen luipaarden (sic) had gezien." |
Ter verduidelijking: luipaarden komen voor in Azië en in Afrika.