Scud

De Scud (Russisch: Р-11/Р-11М; R-11/R-11M; de R staat voor Raketa) is een NAVO-codenaam voor een geleide middellange-afstandsraket van (Sovjet)russische makelij. Deze ballistische raket is een verbeterde versie van de Duitse V-2. Ze konden van mobiele platforms worden gelanceerd.

Scud lanceerinstallatie

Er zijn in totaal 4 typen Scudraketten door de Russen ontwikkeld:

• de Scud-A (SS-1b, jaren 50)
• de Scud-B (SS-1c, 1965)
• de Scud-C (SS-1d, 1965)
• de Scud-D (SS-1e, jaren 80)

De raketkoppen konden conventionele explosieven bevatten, maar ook nucleaire, chemische of biologische wapens. Ze konden 770-1000 kg aan (explosieve) lading vervoeren. Het bereik van de raket hing af van de lading. De Scud-A had een bereik van ongeveer 180 km, de Scud-B 300 km, de Scud-C 575-600 km, en voor de Scud-D was dit 300 km. De nauwkeurigheid verbeterde sterk gedurende de ontwikkelingen van de raket. Voor de Scud-A was dit nog 3 km, terwijl dit voor de Scud-D nog maar 50 m was.

De raketten werden door de legers van het Warschaupact aangeschaft, maar werden daarnaast ook door de Russen in de internationale wapenhandel verkocht. De Scud is aldus reeds in zes oorlogen gebruikt en behoort tot het wapenarsenaal van ten minste 17 landen. Noord-Korea produceert ze zelf.

In de jaren 70 en 80 breidde Irak zijn wapenarsenaal uit en kocht daarvoor een paar honderd Scud-B raketten van de Russen. Hun bereik was echter maar 300 km en dus onvoldoende om Israël of Teheran te bereiken. De Iraakse wetenschappers breidden daarom de brandstoftank uit ten koste van de explosieve kop. De raketten hadden nu een bereik van 600-700 km, maar een lading van slechts 160 kg. Ook was de baan van de raket zodanig, dat hij in zijn baan door de luchtwrijving deels verbrandde en uit elkaar viel. De raket bereikte namelijk op de top van zijn paraboolbaan de ruimte, en was daar niet op berekend. Tevens was de raket hierdoor niet meer geschikt voor het vervoer van chemische en biologische wapens omdat de gifstoffen denatureren in de hitte die zich tijdens de vlucht ontwikkelt.

De nauwkeurigheid, die bij de oude Scud al te wensen overliet, was hierdoor nog minder. Dit deed er echter weinig toe: het blinde vernielingseffect van de raket was grotendeels psychologisch bedoeld. In Irak werd de raket naar Saddam Hoessein genoemd (Al-Hoessein). Dit waren de beruchte Scud-raketten die in de Golfoorlog van 1990 en 1991 op Israël en Saoedi-Arabië werden afgevuurd. De meerderheid is echter afgeschoten op Israël, met name Tel Aviv. Deze raketten zijn ook gebruikt door Irak in oorlog tegen Iran, tussen 1980 tot 1988. Het is echter onbekend hoeveel op Iran afgeschoten is.