Schuit (vaartuig)
Een schuit is oorspronkelijk een eenvoudig open vaartuig zonder vaste dekken, gangboorden of opbouwen. Het begrip is voor het eerst aangetroffen in een 12e-eeuws document. Dat jaagschuiten, zoals de trekschuit, de pakschuit en de dekschuit, toch schuit genoemd worden komt doordat zij voortgekomen zijn uit normale, dus open, schuiten.
Een schuit met vaste dekken, eventueel gangboorden en een kleine opbouw werd vroeger door schippers soms een schipschuit genoemd. Een, meestal klein, vrachtscheepje dat grotendeels open was noemde men een schuiteschip.
Scheepstypes
In sommige streken is een schuit bijna altijd van een bepaald scheepstype, bijvoorbeeld in Friesland; de Friese praam. In die gebieden (en soms ook daar buiten) is de naam van het scheepstype (praam in dit geval) min of meer synoniem met schuit en omgekeerd. Andere scheepstypes die als schuit beschouwd worden zijn onder meer: de snik, de bok, de trekschuit en de schouw.
Gebruik
Schuiten werden voor vele doeleinden gebruikt; voor het vervoer van lading of vee, voor passagiersvervoer en voor de visserij. Schuiten werden vaak geboomd, gewogen of gejaagd. Soms was de schuit voorzien van een (eenvoudige) tuigage. Het verschil tussen de kleine schuiten en een boot zit hem alleen in het gebruik. Het verschil tussen grote schuiten en kleine (open) scheepjes zit hem vaak meer in het scheepstype en of er aan boord een ruimte is, die voor kortere of langere tijd voor bewoning gebruikt kan worden.
Tot het begin van de twintigste eeuw was de rol van de schuit zeer belangrijk. Ze verzorgden het vervoer over wateren die voor de gewone binnenvaartschepen niet of moeilijk bevaarbaar waren. De opkomst van het gemotoriseerde wegverkeer zorgde ervoor dat de schuit als vervoermiddel na 1950 grotendeels overbodig werd.