Schots curlingteam (mannen)

Schotland mocht in 1959, als bakermat van het curling, het eerste wereldkampioenschap organiseren, dat toen nog de Scotch Cup genoemd werd. Over vijf wedstrijden bleek Canada te sterk. Ook de volgende jaren won Canada steeds de strijd om de wereldtitel. In 1967, toen het wereldkampioenschap voor de zevende keer in negen jaar tijd in Schotland georganiseerd werd, konden de Schotten voor het eerst met de wereldtitel pronken. Daarna zouden er nog vier titels volgen, in 1991, 1999, 2006 en 2009. In totaal stond Schotland 25 keer in de finale van het WK, waarvan er dus 20 verloren gingen. De slechtste Schotse prestatie op een wereldkampioenschap werd in 2015 genoteerd, toen het team onder leiding van skip Ewan MacDonald op de elfde en voorlaatste plaats eindigde.

In 1975 werd er voor het eerst een Europees kampioenschap georganiseerd. Schotland werd derde. Sindsdien heeft Schotland aan elk Europees kampioenschap deelgenomen. Dertien keer werden de Schotten continentaal kampioen. Daarmee is Schotland recordhouder. Zeven keer verloor Schotland de eindstrijd om de Europese titel. De laatste Schotse continentale titel werd behaald in 2018. De achtste plaats is de laagste eindpositie die het Schotse team ooit behaalde op een EK, en dat in 2000 onder leiding van skip David Mundell.

Tijdens het wereldkampioenschap in 1967 vernederden de Schotten West-Duitsland met 34-0. Dit staat nog steeds als de grootste overwinning in de Schotse curlinggeschiedenis geboekstaafd. Op het wereldkampioenschap van 1962 verloren de Schotten in eigen huis van Canada met 4-20, hetgeen de grootste Schotse curlingnederlaag tot op heden is.

Aangezien Schotland op de Olympische Spelen deel uitmaakt van het Britse curlingteam, kan het niet afzonderlijk deelnemen aan de Winterspelen.