Saprobie

De saprobie kan op verschillende manieren worden bepaald:

• Chemisch: door de stoffen in het water te laten oxideren door kaliumdichromaat, wordt het chemisch zuurstofverbruik bepaald. Als men ervan uitgaat dat alleen organische stoffen in het water oxideerbaar zijn, dan is de oxideerbaarheid een maat voor de saprobie.
• Ecologisch: Een andere methode die gebruikt wordt is door te kijken naar de in het water aanwezige macrofauna of plankton: sommige diersoorten, zoals steenvliegen, verdragen geen organische verontreiniging. Als die soorten aangetroffen worden, is dat een sterk bewijs dat het water geen organisch materiaal bevat. Andere soorten, zoals rode muggenlarven, verdragen juist veel organische stof zodat als alleen die soorten worden aangetroffen, de saprobiteit hoog zal zijn.

Vaak gebruikt men de saprobie om organische verontreiniging vast te stellen. Daarbij gebruikt men de volgende termen:

• oligosaproob: niet verontreinigd
• a-mesosaproob: licht verontreinigd water
• b-mesosaproob: matig verontreinigd water
• polysaproob: sterk verontreinigd water

• Limnologie