Salm-Blankenburg

Salm-Blankenburg is een zijlinie van het geslacht Salm, dat gebied bezat rond Blâmont (Blankenberg) in Lotharingen.

Het grondgebied van het geslacht Salm werd in 1165 verdeeld in twee graafschappen: Neder-Salm (in de Ardennen) en Opper-Salm (in de Vogezen in het huidige Frankrijk). In 1246 werd Opper-Salm in twee gebieden opgedeeld: het ene gebied kreeg weer de naam Opper-Salm en het andere werd Salm-Blankenburg genoemd. De eerste wild- en rijngraaf van Salm-Blankenburg, Frederik I, was de kleinzoon in mannelijk lijn van de laatste graaf van Salm, Hendrik van Salm.

In 1506 stierf de laatste graaf van Salm-Blankenburg, Ulrich, tevens bisschop van Toul, zonder nageslacht. Ulrich had echter de hertog van Lotharingen tot zijn erfgenaam bedoeld, waardoor het grondgebied van Salm-Blankenburg na zijn dood werd geannexeerd door Lotharingen.