Rugpijn

Specifieke oorzaken veroorzaken ongeveer 5% van alle rugpijnklachten. Het is belangrijk om deze te herkennen, omdat dit ziekten zijn waaraan iets gedaan kan of moet worden. Het gaat daarbij om hernia van de tussenwervelschijf, vernauwing van het wervelkanaal met neurologische uitval, tumoren en ontstekingen van de wervels, wervelfracturen, ziekte van Bechterew of afgegleden wervels.

Aspecifieke lage rugpijn is een verzamelnaam voor een aantal moeilijk uit elkaar te houden aandoeningen van de rug. Het NHG heeft besloten dat het niet zinvol is voor huisartsen om hier een nauwkeuriger diagnose te stellen, omdat er geen verschil is in behandeling. Belangrijk is of de rugpijn kort of reeds lang bestaat, maar ook hoe hevig de pijn is.

Bij het merendeel van de rugklachten is er geen organische oorzaak aantoonbaar; dit worden aspecifieke rugklachten genoemd. Het is niet alleen een sociaal-medisch probleem maar ook een financieel probleem vanwege het grote ziekteverzuim.

Rugklachten ontstaan door een samenspel van factoren, die zowel persoons- als werkgebonden zijn.

• Persoonlijke factoren: Lichaamsbouw, lichaamsgewicht, stressfactoren, de algehele en lokale (spier)conditie en (bij vrouwen) soms ook door de menstruatie.
• Werkgebonden factoren: Fysieke activiteiten als tillen, zitten, staan, onverwachte bewegingen en lopende bandwerk. Daarnaast blijkt ook een lage mate van tevredenheid met het eigen werk een factor te zijn welke rugklachten (deels)kan verklaren.
• Sportieve factoren : ' ook door sporten kan men last krijgen van rugpijn, vooral bij turnen waar men de rug vaak moet buigen en overbelasten. probeer ook altijd te rekken na het sporten.

De onderrug bestaat uit vijf lendenwervels, die door middel van banden aan het bekken verbonden zijn. Tussen elke wervel zit een tussenwervelschijf, die beweging tussen de wervels mogelijk maakt en werkt als schokdemper. Daaromheen zitten pezen, kapsels en spieren die zorgen voor stevigheid en bescherming van de rug. Houding en beweging veranderen de belasting van de wervelkolom aanzienlijk. Hoe groter de belasting van de wervelkolom, hoe meer kans op vervorming en beschadiging van de tussenwervelschijf en de omliggende kapsels, pezen en spieren, met name indien deze houdingen langdurig (bijvoorbeeld zitten) of veelvuldig (bijvoorbeeld tillen) worden uitgevoerd.

Men is er nog niet in geslaagd aan te tonen hoe aspecifieke rugklachten ontstaan. Dit is ook de reden waarom specifiek onderzoek, ook met beeldvormende technieken, in dat geval niet zinvol is.

Onderzoek door onder meer TNO-arbeid heeft aangetoond dat hurkend tillen vanaf de grond de rug zwaarder belast dan bukkend tillen. In enkele goed opgezette studies pleit men zelfs voor het tillen "vanuit de rug" in plaats van "vanuit de benen". De beenspieren zouden bij tillen minder belasting aan kunnen dan de rugspieren.[1]

Recent is ook door TNO een onderzoek gedaan naar het ontstaan van klachten in de rug bij langdurige statische belasting, zoals zitten. Hierbij werd gebruikgemaakt van de LEO methodiek (Lokaal Ervaren Ongemak) als voorspelling van pijnklachten. Hieruit bleek dat proefpersonen in een goede zithouding al na 20 minuten zonder beweging te hoge waarden aangaven. Bij slechte houdingen (bv voorovergebogen naar het scherm) was dit al binnen 10 minuten.

Wie rugpijnproblemen heeft ten gevolge van een houdings- en beweeglijkheidsprobleem zou baat kunnen hebben bij het gebruiken van een backstretcher.

• Nederlandse Vereniging van Rugpijnpatiënten 'de Wervelkolom'