Rudolf van Zähringen

Hij was een zoon van hertog Koenraad I van Zähringen en Clementia van Luxemburg-Namen. In 1160 werd hij door de burgers van de stad Mainz verkozen tot aartsbisschop in opvolging van Arnold van Selenhofen. Heilig Rooms keizer Frederik I Barbarossa weigerde echter Rudolf te erkennen, omdat tussen het huis Hohenstaufen, waartoe Frederik Barbarossa behoorde, en het huis Zähringen heel wat spanningen waren door vroegere gebeurtenissen. Nadat Frederik Rudolf excommuniceerde, nam hij ontslag als aartsbisschop en werd hij vervangen door Christiaan I van Buch.

Met de steun van zijn broer, hertog Berthold IV van Zähringen, liet Rudolf zich in 1167 verkiezen tot prins-bisschop van Luik. Als bisschop liet hij de schedelrelikwie van de heilige Lambertus van Maastricht naar Freiburg brengen, waar de relikwie zich nog steeds in de Munster van Freiburg bevindt. Hij zorgde voor de opleiding van zijn kleinneef Koenraad, de latere kardinaal Koenraad van Urach.

In 1188 nam Rudolf deel aan de Derde Kruistocht. Vanaf oktober 1190 nam hij deel aan het Beleg van Akko. Hij overleed in augustus 1191 in Freiburg, toen hij terug naar het bisdom Luik reisde.

Zie de categorie Rudolf of Zähringen van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.