Rosalía de Castro

María Rosalía Rita was dochter van een ongehuwde moeder (María Teresa de la Cruz de Castro) en behoorde tot de lagere adel. Haar vader was de pastoor en kapelaan Jose Martínez Viojo, die tot haar 10e levensjaar voor haar zorgde. Haar eerste verzen schreef Rosalía toen ze 12 jaar oud was, en op haar 17e was haar literaire talent al in verschillende kringen erkend.

In 1856 verhuisde ze van Santiago de Compostella naar Madrid. In 1857 debuteerde ze met haar eerste dichtbundel in het Spaans, “La Flor” (De Bloem). Rosalía trouwde in 1858 met de schrijver en historicus Manuel Murguia, die zij in Madrid had leren kennen. Het jaar daarop werd haar eerste kind, Alejandra, geboren. Rosalie zou in totaal zeven kinderen krijgen. Het echtpaar bracht langere perioden gescheiden door. Vanwege de werkzaamheden van Murguia verhuisde het echtpaar verschillende malen en verbleef onder meer in A Coruña, Madrid, Simancas en La Mancha. Vanaf 1868 vestigde zij zich definitief in Galicië. Manuel Murguia steunde zijn vrouw bij het schrijven en het uitgeven van haar werken. Rosalia genoot tijdens haar leven nooit van een goede gezondheid. Uit haar werk blijkt een sterke persoonlijkheid, haar opstandige karakter en haar afkeer van sociale ongelijkheid. Rosalia veroordeelde sterk de emigratie waartoe vele Galiciërs zich vanwege de economische situatie gedwongen zagen.

In 1863 verschijnt haar werk “Cantares Gallegos”, hetgeen in de literatuurgeschiedenis van het Galicisch zeer belangrijk is, omdat het wordt beschouwd als de basis van de Rexuridimento, de renaissance van de cultuur en taal van Galicië.

Het werk in de Spaanse taal wordt echter beschouwd als even belangrijk als het werk in het galego. “Las orillas del Sar” (1884) wordt als haar meesterwerk beschouwd. Het zijn intieme, doordringende verzen, doortrokken van menselijk gevoel. Vanwege dit werk wordt ze ook beschouwd als een voorloper van het modernisme en existentialisme. Rosalia werd in haar werk beïnvloed door Heinrich Heine en José de Espronceda,

De laatste dagen van haar leven verbleef ze in Padrón, in een huis dat tegenwoordig is ingericht als het museum Rosalia de Castro. Op 48-jarige leeftijd overleed ze als gevolg van kanker.