Robin de Puy
Robin de Puy (Oude-Tonge, 1986) is een Nederlands fotograaf. De Puy studeerde in 2009 af aan de Fotoacademie Rotterdam. Met haar afstudeerproject Meisjes in de prostitutie won ze The Photo Academy Award. In 2014 ontving ze de Zilveren Camera Nationale Portretprijs voor een portret van collega fotografe An-Sofie Kesteleyn. Ze werkte onder andere voor De Volkskrant, LINDA, Het Nationaal Ballet, G-star en New York Magazine.
Robin de Puy
| ||||
 | ||||
Robin de Puy bij “Europe by People”– de Wall of Life EU2016. | ||||
| Persoonsgegevens | ||||
| Geboren | Oude-Tonge, 1986 | |||
| Nationaliteit | Nederlandse | |||
| Beroep(en) | Fotograaf | |||
| Oriënterende gegevens | ||||
| Stijl(en) | Portretfotografie | |||
| RKD-profiel | ||||
| Website | ||||
| ||||
In de jaren na haar afstuderen volgt een overvloed aan opdrachten en na een tijd realiseert ze zich dat ze zelf geen invloed meer heeft op wie er voor haar camera verschijnt.[1]
In mei 2015 vertrekt ze daarom naar Amerika voor een roadtrip van 10.000 km op een Harley. Haar belangrijkste bagage is een camera en een lamp. Twee weken van de 3 maanden durende roadtrip en haar manier van omgaan met haar angststoornis, zijn vastgelegd in de documentaire Ik ben het allemaal zelf, van filmmaker Simone de Vries en cameraman Maarten van Rossem.[2] De documentaire is in 2017 genomineerd voor een International Emmy Award.[3]
De beelden uit de roadtrip zijn gebundeld in de publicatie If This is True, I'll Never Have to Leave Home Again (2016, uitgeverij Ludion). De publicatie werd onder andere aanbevolen door De Volkskrant en door Time Magazine:
“The American road trip is a photographic trope that’s often abused by countless photographers, but Robin de Puy, through her truly personal approach, has produced an opus that sets her apart from the masses. Her American road trip spanned 8,000 miles on a motorcycle, but you’ll rarely see pictures of stunning landscapes in her work. Instead, the Dutch photographer chose to focus on the people she met – sharing personal experiences that many photographes would shun. The result is a stunning study of today’s America made all the more relevant after the election.”
In 2016 volgde haar eerste solo museumshow in Fotomuseum Den Haag. Per 7 september 2016 werd ze door Fotoweek (een initiatief van het Nederlands Fotomuseum en FOAM) voor een jaar benoemd tot Fotograaf des Vaderlands.[4]. Voor BredaPhoto maakte ze in het kader van Fotoweek een serie over haar oudoom, die leed aan Alzheimer.
In 2018 opende haar tweede solo museumexpositie Randy in het Bonnefantenmuseum. Het is een verlengstuk van haar vorige Amerika-project. Randy is nog maar een tiener als ze hem tegenkomt in Ely, Nevada in de laatste week van haar roadtrip. Ze zoekt hem diverse keren op in 2016 en 2017 om hem te fotograferen en te filmen. In het Bonnefanten wordt de wereld van Randy getoond in de vorm van een fotografie- en filminstallatie. Uitgeverij Hannibal drukte De Puy's tweede gelijknamige publicatie Randy. “A Joyous, Mysterious Portrait of Rural American Boyhood.” aldus The New Yorker.[5] Begin 2019 volgde een volgende soloexpositie, “LOVE ME”, in The Ravestijn Gallery.
Met een foto van Remco Campert won ze de Rabo Photographic Portrait Prize 2019 (voorheen de Nationale Portretprijs).[6]