Robert Cole

Cole was een zoon van kolonel Clarence F. Cole, legerarts, en Clara H. Cole. Hij voltooide in 1933 zijn opleiding aan de Thomas Jefferson High School in San Antonio en nam dienst in het Amerikaanse leger op 1 juli 1934. Op 26 juni 1935 werd hij eervol ontslagen zodat hij een benoeming aan de United States Military Academy in West Point kon aanvaarden.

Cole studeerde af in 1939 en ging terug naar huis en huwde Allie Mae Wilson. Hij kreeg de rang van tweede luitenant bij het 15e Infanterie in Fort Lewis, Washington in 1939, en daar bleef hij tot zijn overplaatsing naar het 501st Parachute Infantry Regiment in Fort Benning, Georgia, in 1941. In maart 1941 kreeg hij zijn jump wings. Hij maakte snel promotie en op 6 juni 1944 had hij als luitenant-kolonel het commando over het 3e Battalion van het 502nd Parachute Infantry Regiment. Op die dag, D-Day, ging zijn eenheid voor het eerst het gevecht in.

Cole sprong met zijn eenheid af boven Normandië, tijdens de Amerikaanse luchtlandingen daar. Op de avond van 6 juni had hij 75 man bij elkaar. Zij veroverden Exit 3 in Saint-Martin-de-Varreville achter Utah Beach en verwelkomden in de duinen de mannen van de U.S. 4th Infantry Division die daar aan land kwamen. Het bataljon van Cole werd in reserve gehouden, en verdedigde daarna de rechterflank van de 101e Airbornedivisie bij hun pogingen de toegangswegen naar Carentan in te nemen.

In de namiddag van 10 juni leidde Cole 400 man van zijn bataljon over een lange weg zonder enige dekking, met moerasgebieden aan beide zijden.[2] Aan de rechterzijde hadden Duitse troepen zich achter een haag ingegraven. Aan het andere eind van de weg bevond zich de laatste van de vier bruggen over de spoelvlakte van de rivier de Douve. Verderop lag Carentan, dat veroverd moest worden door de 101st om te zorgen voor aansluiting met de 29th Infantry Division die van Omaha Beach kwam.

Tijdens de opmars werd het bataljon voortdurend bestookt met artillerie, machinegeweren en mortieren. De opmars ging langzaam, met kruipen en sluipen, en het bataljon liep talrijke slachtoffers op. De overlevenden schuilden op het talud aan de andere kant van de weg.
De brug werd bijna geheel geblokkeerd door een Cointet-element ("Belgische poort"), en er kon maar een man tegelijk langs. Pogingen om een doorgang te forceren mislukten, en het bataljon bleef gedurende de nacht waar het was.

Gedurende de nacht waren Coles mannen blootgesteld aan granaatvuur van Duitse mortieren en aanvallen door twee vliegtuigen. Daardoor vielen meer slachtoffers en werd compagnie I buiten gevecht gesteld. De beschietingen namen af; een deel van de mannen passeerde het obstakel en nam posities in voor een aanval.

De Duitsers bleven alle pogingen weerstaan om voorbij de brug te komen, en het lukte niet om met artillerie de weerstand te breken. Cole vroeg om een rookgordijn rond de ingegraven Duitsers en beval een aanval met bajonetten, een zeldzaamheid in de Tweede Wereldoorlog.
Hij viel aan in de richting van de haag, waarbij aanvankelijk maar een klein deel van zijn eenheid hem volgde. De rest van het bataljon volgde toen ze zagen wat er gebeurde. Cole en zijn mannen gingen gevechten aan van dichtbij en van man tegen man. De Duitse overlevenden trokken zich terug, en leden nog meer verliezen bij de aftocht.

Voor de aanval, die bekend werd als Cole's Charge, werd een hoge prijs betaald: 130 van de 265 man werden slachtoffer. Omdat zijn bataljon uitgeput was, vroeg Cole het eerste bataljon hen te passeren en de aanval voort te zetten. Dat eerste bataljon had echter ook grote verliezen gehad bij het oversteken van de vierde brug, en zij namen posities in bij het derde bataljon in plaats van verder te gaan. De volgende dag werden daar, aan de rand van Carentan, zware tegenaanvallen gedaan door het Duitse 6e parachutistenregiment. Op het hoogtepunt daarvan, om ca. 7 uur 's avonds, slaagde Coles artilleriewaarnemer er ondanks stoorzenders in contact te maken, en zorgde voor geconcentreerde artilleriesteun waardoor de tegenaanvallen gebroken werden.

Op 12 juni om 2 uur 's nachts passeerde het 506th Parachute Infantry Regiment hun linies en veroverde heuvel 30, zuidelijk van Carentan. Van daaruit bij daglicht werd noordwaarts Carentan aangevallen door drie regimenten, met voorop compagnie E van het 2e bataljon van het 506e regiment (bekend geworden als Band of Brothers). Het Duitse 6e parachutistenregiment had vrijwel geen munitie meer en had de stad gedurende de nacht verlaten, met achterlating van een kleine achterhoede. Om half acht in de morgen was Carentan ingenomen.

Op 18 september 1944, tijdens operatie Market Garden, voerde Cole het commando over het 3e bataljon van het 502e regiment in Best. Op die dag kreeg hij via de radio het verzoek van een piloot om oranje panelen voor zijn linies neer te laten leggen. Cole besloot om dit zelf te doen. Daarbij werd hij dodelijk geraakt door een Duitse sluipschutter.

Cole ligt begraven op de Netherlands American Cemetery and Memorial in Margraten.

Cole werd voorgedragen voor een Medal of Honor voor de bajonetaanval op 11 juni bij Carentan. Deze werd hem twee weken na zijn dood toegekend. Zijn moeder nam de postume onderscheiding in ontvangst, in aanwezigheid van zijn weduwe en tweejarige zoon. Dat gebeurde op de paradeplaats waar Cole als kind had gespeeld, in Fort Sam Houston.

De Robert G. Cole High School in Fort Sam Houston en een woonwijk, Cole Park, in Fort Campbell in Kentucky, zijn genoemd naar Cole.

Op vrijdag 18 september 2009 is op de hoek Sonseweg - Schietbaanlaan in Best[3], vlak bij de plek waar hij sneuvelde, een monument voor Cole onthuld. Dit gebeurde door zijn zoon, in aanwezigheid van zowel tegenwoordige soldaten als veteranen van de 101e Airbornedivisie.

• Medal of Honor
• Purple Heart

• Joe Mann

• (en) Robert Cole op findagrave.com
• (en) Robert Cole op The handbook of Texas online
• Monument in Best