Rijksstad Isny

De Rijksstad Isny was een tot de Zwabische Kreits behorende rijksstad binnen het Heilige Roomse Rijk. De huidige naam is Isny im Allgäu.

Isny vóór en ná de grote brand van 1631; Cornelis Danckaerts: Historis oft waerachtich verhael van den gantschen toestant van oorlooge ... 1642
Reichsstadt Isny (de)
Land in het Heilige Roomse Rijk
1365 – 1803  
Symbolen
Algemene gegevens
HoofdstadIsny
Oppervlakte28 km² (ca. 1800)[1]
Bevolking1300 (ca. 1800)[1]
TalenDuitse dialecten
ReligieRooms-katholiek
Lutheraans (vanaf 1529)
Politieke gegevens
RegeringsvormRijksstad
Rijksdag1 stem op de Zwabische Bank in de Raad van Steden
KreitsZwabische Kreits

In 1042 stichtte graaf Wolfrad van Altshausen een parochiekerk in de buurt van een voormalig Romeins castellum. Zijn zoon Mangold draagt de kerk over aan monniken uit Hirsau ten bate van een kloosterstichting, de abdij Sankt Georg. De graven stichten vervolgens bij het klooster een marktplaats, die voor 1238 tot stad wordt verheven. In het midden van de dertiende eeuw wordt de stad eerst verpand aan de drost van Waldburg en vervolgens in 1306 verkocht. De bloei van de stad begint met de verlening van het stadsrecht van Lindau in 1281 door koning Rudolf. In 1365 koopt de stad zich vrij van de drosten en wordt rijksonmiddellijk. De invoering van de reformatie leidt tot hevige twisten met de abt van het klooster. Het klooster wordt in 1781 rijksonmiddellijk nadat het graafschap Waldburg afstand van zijn rechten doet.

In de Reichsdeputationshauptschluss van 25 februari 1803 wordt in paragraaf 24 de overdracht van stad en klooster aan de graaf van Quadt geregeld. Dit als schadeloosstelling voor het verlies van Wickrath en Schwanenberg. Hierdoor ontstaat er een rijksgraafschap Isny.

In de Rijnbondakte van 12 juli 1806 worden in artikel 24 het graafschap Isny onder de soevereiniteit van het koninkrijk Württemberg gesteld, de mediatisering.

Noten

  1. (en) P. H. Wilson (2004): From Reich to revolution: German history, 1558-1806, eerste druk, Palgrave Macmillan, Basingstoke, blz. 378
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.