Richard Bonynge

Richard Bonynge CBE (de achternaam uitgesproken als "bonning"), (Sydney, 29 september 1930) is een Australische dirigent en pianist.

Richard Bonynge en Pretty Yende

Hij is onderwezen aan de Sydney Boys High School voor hij piano ging studeren aan het Royal College of Music in Londen. Hij gaf zijn muziekstudiebeurs op terwijl hij zijn privé-pianostudies voortzette, en werd een zangcoach. Eén van hen was Joan Sutherland, die hij had begeleid in Australië. Zij traden weldra in het huwelijk en werden een duo, eerst (tot 1962) met recitals. Toen de dirigent voor een recital van opera-arias ziek werd, viel Bonynge in en van die tijd af dirigeerde hij bijna alle uitvoeringen van zijn vrouw. Zijn debuut als operadirigent bij het toneel had plaats in 1963 in Vancouver, waar hij Faust dirigeerde. Datzelfde jaar, ook in Vancouver, dirigeerde hij voor de eerste maal Norma, met in de hoofdrollen Joan Sutherland en Marilyn Horne[1]. Hij dirigeerde ook het English Chamber Orchestra bij veel opnames[2].

Door het doen van wat onderzoek sinds de vroege jaren vijftig en het lezen over Jules Massenet en Italiaanse belcanto-componisten, vond Richard Bonynge Massenets bewering over zijn Esclarmonde, waarbij Massenet dit zijn "beste prestatie" noemde. Dat maakte Bonynge nieuwsgierig, temeer omdat in die tijd Esclarmonde was verzonken in vrijwel volledige vergetelheid en nauwelijks was uitgevoerd sinds het einde van de 19de eeuw. Hij verkreeg er een zangpartituur van in Parijs, en vervolgens kocht hij de orkestpartituur van een gelegenheidsveiling in New York. Hoewel zijn vrouw er aanvankelijk sceptisch over was, werd Richard Bonynge zeer enthousiast en uiteindelijk overtuigde hij haar dat zij de rol van Esclarmonde zelf moest vertolken. En aldus hadden de premières van het werk aan de San Francisco Opera en de Metropolitan Opera plaats in onderscheidenlijk 1974 en 1976.[3]

In 1977 werd Bonynge het commandeurschap in de Orde van het Britse Rijk verleend voor zijn diensten aan de muziek.

Eveneens in 1977 werd hij de eerste muzikale leider van het Vancouver Opera Orchestra[4], waar hij Le roi de Lahore dirigeerde (waarin ook zijn vrouw deelnam).[5]

Hij maakte zijn debuut aan de Metropolitan Opera op 12 december 1966, en zijn laatste uitvoering daar was op 6 april 1991. Bij de meeste van de uitvoeringen die hij daar dirigeerde tussen 1966 en 1987 zong zijn vrouw. In het begin was zijn specialiteit (tot de vroege jaren zeventig) muziek van de 18de en vroege 19de eeuw, voornamelijk in het belcanto-repertoire (Gioacchino Rossini, Vincenzo Bellini en Gaetano Donizetti), daarna geleidelijk ook opera's uit de middenperiode van Giuseppe Verdi (La traviata, Rigoletto, Il trovatore), verder Jacques Offenbachs (Les contes d'Hoffmann), daarna ook Massenets (Esclarmonde en Werther[6]).

Sinds 2007 dirigeerde hij een serie van uitvoeringen in enkele operahuizen in de Verenigde Staten (Miami, Detroit), en tegenwoordig is hij betrokken bij de Opera Australia (in augustus 2008 uitvoeringen van Lucia di Lammermoor, medio 2009 uitvoeringen van I Capuleti e i Montecchi in Melbourne en Sydney).[7][8]